Historia pieszych pielgrzymek z Chicago do Merrillville

Historia pieszych pielgrzymek z Chicago do Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej w Merrillville związana jest ściśle z Sanktuarium Matki Bożej Ludźmierskiej w Munster, IN, gdzie mają swój klasztor ojcowie karmelici. Początkowo to właśnie tam wybrała się pieszo niewielka grupa osób zainspirowanych pieszym pielgrzymowaniem w Polsce. Wydarzenie to pociągnęło za sobą inicjatywę zorganizowania pielgrzymki do Munster dla większej ilości osób. Wyszła ona z Chicago w 1988 roku. Składała się z około siedemdziesięciu osób i ze względu na uczestników nazywano ją „pielgrzymką weteranów”. W ciągu jednego dnia pielgrzymi dotarli do Sanktuarium Matki Bożej Ludźmierskiej w Munster i z entuzjazmem postanowili przedłużyć to pielgrzymowanie w następnym roku do Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej w Merrillville. W 1989 roku pielgrzymkę do Merrillville zorganizowano już przy pomocy zawiązanego komitetu i przy czynnym zaangażowaniu salwatorianów. Pielgrzymka ta liczyła około 150 osób i wyruszyła spod Domu Podhalan w Chicago. Na drogę pielgrzymom pobłogosławił Jego Ekscelencja ksiądz biskup Alfred Abramowicz z Chicago. W 1990 r. kolejna pielgrzymka liczyła około 230 pielgrzymów. Ustalono wówczas, że każda pielgrzymka będzie miała hasło przewodnie. Pierwszym hasłem były słowa: „Do Syna prowadź nas”. W 1995 roku liczba uczestników pielgrzymki przekroczyła półtora tysiąca osób.Zmieniono również trasę pielgrzymki. Tym razem pielgrzymka wyszła z kościoła świętego Michała, który jest położony w południowej części Chicago. Skróciło to dosyć poważnie trasę, zwłaszcza pierwszy jej etap. W pierwszym dniu do przebycia był dystans około 18 mil (30 kilometrów), a nie jak w pielgrzymkach poprzednich, około 45 kilometrów. W 1997 roku, przed jubileuszową, dziesiątą pielgrzymką, zorganizowano po raz pierwszy wcześniejsze zapisy w ustalonych wcześniej punktach. Zapisujący się otrzymali Legitymację Pielgrzyma, która była kartą identyfikacyjną dla każdego uczestnika, chustę i znaczek pielgrzyma z hasłem pielgrzymkowym. N a jubileusz dziesięciolecia pielgrzymowania do Merrillville przesłali swoje listy: papież Jan Paweł II na ręce księdza arcybiskupa Szczepana Wesołego, prymas Polski Józef Kardynał Glemp, biskup polowy wojska polskiego Leszek Sławoj Głódź, generał paulinów ojciec Stanisław Turek oraz przeor Jasnej Góry, ojciec Izydor Matuszewski. W czasie tej pielgrzymki ogłoszono też zbiórkę na powodzian w Polsce. Zebrano $3,260 dolarów, które salwatorianie przekazali na ręce prymasa Józefa Glempa. W roku 2000 msza św. w sanktuarium w Merrillville była po raz pierwszy celebrowana przy ołtarzu polowym, wybudowanym przez Jana Słodyczkę z Chicago. Ołtarz jest drewniany ze spadzistym dachem zakończonym wieżyczką, w której został umieszczony dzwon wykonany i podarowany przez pana Stanisława Kulawiaka, odlewnika i ludwisarza. Drewniane rzeźby Chrystusa ukrzyżowanego oraz stojącą pod krzyżem Maryję i świętego Jana umieszczone na frontowej ścianie ołtarza wykonał w Polsce artysta rzeźbiarz Stanisław Trybała z Bogdanówki koło Myślenic, autor stacji drogi krzyżowej w kościele. W roku 2018, po raz 31 pielgrzymowało szacunkowo około 6 tysięcy pielgrzymów. Hasłem tego roku były słowa „Pod płaszczem Maryi”. W projekcie znaczka pielgrzymkowego uwzględniono dwie okrągłe rocznice: 100-lecie odzyskania niepodległości przez Polskę, oraz 100-lecie śmierci założyciela salwatorianów, Czcigodnego Sługi Bożego Ojca Franciszka Marii od Krzyża Jordana. Podczas pielgrzymki modlono się więc za Polskę o jej rozwój, pomyślność i pokój. Pielgrzymi modlili się również w intencji rychłej beatyfikacji założyciela salwatorianów. Ponad trzydzieści lat pielgrzymowania to niewiele porównując z pielgrzymowaniem na Jasną Górę w Polsce, ale dla Polonii to sporo czasu. Uczestnikami pielgrzymki są ludzie różnych stanów, zawodów, wieku i płci. Najmłodszymi pielgrzymami są dzieci, których mamy jeszcze przed ich urodzeniem postanowiły wyruszyć pieszo do Matki Bożej Częstochowskiej. Są kilkumiesięczne niemowlęta wiezione przez rodziców w wózkach i kilkuletnie dzieci. Grupa rodziców z wózkami rośnie z roku na rok i otrzymała już w grupie pielgrzymów specjalne miejsce (na początku pielgrzymki).Najstarszymi uczestnikami są ludzie po 80. roku życia. Do nich należy między innymi, ksiądz Józef Zuziak SDS, który jest uczestnikiem pielgrzymek od samego ich początku. Wśród pielgrzymów jest również spora grupa Romów pochodzących z Polski. Pielgrzymi zasadniczo pochodzą z Chicago i okolic oraz ze stanu Indiana, gdzie znajduje się sanktuarium. Są też pielgrzymi z innych stanów. Od lat pielgrzymuje duża grupa z Detroit w stanie Michigan, oraz z innych, nawet odległych stanów, jak Texas, Floryda czy Kalifornia. Często idą też pielgrzymi z Polski, którzy są w okresie wakacyjnym na odwiedzinach w USA u swoich rodzin oraz z Kanady czy krajów Ameryki Południowej, którzy towarzyszą w pielgrzymce swoim kolegom czy koleżankom polskiego pochodzenia. Duchową opiekę nad pielgrzymką sprawują salwatorianie, którzy są wspomagani przez polonijne duchowieństwo diecezjalne i zakonne oraz przez siostry zakonne. Ksiądz Józef Zuziak SDS od samego początku bierze aktywny udział w pielgrzymkach. Od początku zyskał miano przewodnika pielgrzymki. Od 8 pielgrzymki, która miała miejsce w 1995 roku dołączył do niego ksiądz Bronisław Jakubiec SDS. W2010 roku ówczesny przełożony polskiej prowincji salwatorianów ksiądz prowincjał Piotr Filas SDS wziął po raz pierwszy w niej udział z okazji wizytacji wspólnoty w Merrillville. Od tego czasu nieprzerwanie co rok uczestniczył w tym polonijnym wydarzeniu. Na pielgrzymkę zapraszani są salwatorianie, którzy służą sakramentem pokuty - spowiedzią świętą, głoszą konferencje, prowadzą nabożeństwo drogi krzyżowej czy różaniec w drodze. Statystyki minionych lat pokazały, że przyjeżdżają nie tylko z Polski, ale i z Albanii, Australii, Białorusi, Kanady, Meksyku czy Włoch. Trasa pielgrzymki prowadzi z południa Chicago przez Munster, gdzie pielgrzymi zatrzymują się na nocleg w gościnnym klasztorze Ojców Karmelitów Bosych, do sanktuarium w Merrillville. W 30 letniej historii pielgrzymowania do sanktuarium w Merrillville zmieniały się punkty wyjścia. Ostatnie pielgrzymki od dekad wyruszają z kościoła świętego Michała w Chicago. Po drodze są przewidziane postoje. One również zmieniały się w ciągu lat. Powodem była zwiększająca się z roku na rok liczba pielgrzymujących. W pierwszym dniu pielgrzymowania w ciągu dnia są dwa postoje. W dniu drugim już tylko jednej. Na tym ostatnim postoju od lat dołącza do pielgrzymów grupa dzieci niepełnosprawnych ze wspólnoty integracyjnej „Jaśmin” działająca przy Jezuickim Ośrodku Milenijnym w Chicago, a od 2018 roku kolejna grupa dzieci niepełnosprawnych. Przybywając do sanktuarium pielgrzymi przechodzą tylko przed obrazem Jasnogórskiej Pani i gromadzą się wokół ołtarza polowego, gdzie na zakończenie pielgrzymki odprawiana jest uroczysta msza święta w intencjach, które pielgrzymujący składają na karteczkach, które są niesione w darach ofiarnych. Pielgrzymi, witani przez gospodarzy merrillvillskiego sanktuarium, przeżywają odczuwalną obecność Maryi, która jak dobra Matka czeka na każdego, aby wysłuchać, pocieszyć, przyjść z pomocą i przygarnąć do swojego Niepokalanego Serca. Świadectwa uczestników pielgrzymki są najlepszym dowodem działania Maryi,jako Matki. Na pielgrzymów w dniu ich przybycia do sanktuarium czeka już od wczesnych godzin rannych wielka rzesza wiernych, którzy z różnych powodów nie mogli wziąć udziału w pielgrzymce. Przybywają licznie na to wyjątkowe wydarzenie samochodami i autokarami, aby uczestniczyć w tych niepowtarzalnych uroczystościach religijnych. Dla nich od kilku już lat Diakonia Muzyczna organizuje śpiewy w oczekiwaniu na wejście pielgrzymów. Odmawiany jest różaniec, a wielu kapłanów zasiada do konfesjonałów służąc sakramentem pojednania. Dlatego w dniu zakończenia pieszej pielgrzymki, w drugą niedzielę sierpnia, kiedy w sanktuarium odbywa się również nabożeństwo fatimskie, ogromna rzesza wiernych zanosi wspólne modlitwy do Boga za pośrednictwem Matki Jezusa, dając świadectwo swojej wiary, przywiązania do Kościoła i Ojczyzny oraz wielkiej miłości do Maryi Królowej Polski. Na podstawie salwatorianie.us Na zdjęciu: Pielgrzymka w 2004 roku fot.salwatorianie.us