Dla ludzi normalnych rozrywka jest tylko rozrywką. Ci w stanie ciągłego „wzmożenia” nawet zwykłe umpa umpa muszą przyszeregować do którejś ze stron podziału na politycznych Hutu i Tutsi. Okres świąteczno-sylwestrowy przyniósł kolejne przykłady tego szaleństwa, choć też, powiem od razu, pokazał, że na szczęście ogranicza się ono do stosunkowo wąskiego kręgu.
Politycznym szaleństwem zapachniał na odległość między innymi odbiór pierwszych odcinków serialu „Korona królów”, urodzonego z wielkim trudem i po wielu hucznych zapowiedziach przez telewizję państwową. Serial nazwany został „telenowelą historyczną” (jeden z niezliczonych kretynizmów w polszczyźnie wynikających z dosłownego kalkowania zwrotów angielskich – z pogardą dla faktu, że po polsku nowela to nie długaśna powieść, tylko, właśnie przeciwnie, krótka historyjka z pointą), ale proszę nie sądzić, żeby miał cokolwiek wspólnego ze „Wspaniałym stuleciem”, którym Turcja zrobiła sobie przed kilku laty fantastyczny PR na całym świecie. To znaczy, może u zarania projektu komuś się tak marzyło, ale wyszło jak zwykle – paździerz sypiący się z dekoracji, bieda ziejąca z każdego kadru i ze scenariusza, marne dialogi i aktorstwo jeden-do-jednego, bo zmieścić się w harmonogramie można tylko lecąc scena po scenie na złamanie karku bez prób i dubli. Słowem, niskobudżetowa „soap opera”, jakich tysiące. Z historią mająca tyle samo wspólnego, ile dziejące się współcześnie produkcje typu „M jak miłość” czy „Na dobre i na złe” mają wspólnego z bieżącą polską rzeczywistością. Faktycznie, był kiedyś król, który się nazywał Łokietek, miał syna Kazimierza i synową Aldonę – cała reszta to jednak bajęda.
Ale tylko idiota może mieć pretensje do McDonalda, że serwuje hamburgery, a nie szatobriandy. Produkuje się to, co się sprzedaje – pierwsze odcinki historycznej „superprodukcji” obejrzało kilka milionów widzów, czym TVP nie omieszkała się pochwalić we wszystkich dziennikach. A skoro „pisowska”, „reżimowa” telewizja się pochwaliła – to wrogowie PiS za punkt honoru wzięli rzucić się na „telenowelę” i z pogardą orzec, że „Gra o tron” to to nie jest, ale, bynajmniej, wstyd przed całym światem, dno, wiocha, a bodaj czy nie naruszenie zasady trójpodziału władzy. Z kolei aktywiści prorządowego agitpropu rozkręcili z punktu w najwyższym diapazonie obronę serialu przed antypolskimi „rechociarzami”, którzy nienawidzą naszej wspaniałej, dumnej historii i starają się zniszczyć i opluć dzieło Telewizji Polskiej pod dyktando swych targowickich mocodawców z Berlina i Moskwy.
Paranoja? Jak cholera. Ale w krajowych mediach to norma. Kto ciekaw, polecam odgłosy telewizyjnych programów sylwestrowych – „pisowskiego”, czyli zrobionego przez TVP z udziałem gwiazdorów disco polo w Zakopanem, i „antypisowskiego”, z gwiazdami TVN-u. Pod względem „popularki” oczywiście disco polo plus „Despacito” Fonsiego pobiło konkurencję na łeb, co ta zrekompensowała sobie wylewem „inteligenckiej” pogardy dla złego gustu „hołoty kupionej za pięćset plus”. Jakby przez osiem lat rządów PO znakiem firmowym jej i jej telewizji nie były „młode kabarety”, których poziom, delikatnie mówiąc, tekstów Zenka Martyniuka czy Sławomira bynajmniej nie dystansuje.
Większość Polaków szczęśliwie miała to gdzieś i po prostu się bawiła. Ale trafiła się na przykład para z Bydgoszczy, ludzie z pozoru normalni, niekarani, pracujący i zarabiający, którzy po imprezie postanowili uczcić Nowy Rok pobazgroleniem drzwi biura miejscowego posła PiS. No bo ciągle słyszą, że „trzeba bronić wolności”, więc jak sobie wypili, to poszli „coś zrobić”. Takich świrów niestety hodują krajowe media coraz więcej i prędzej czy później zamienią oni pędzle na gorsze narzędzia.
Ewa Malcher
