Reklama

poniedziałek, 25 listopada 2024 17:52

Zaloguj się

Reklama

KD Market

Wałęsa i Gorbaczow Orłami Karskiego

Nagrody Orła Jana Karskiego prestiżowego, przyznawanego od 2000 roku wyróżnienia, trafią w obecnej edycji do Lecha Wałęsy i Michaiła Gorbaczowa. Politycy zostaną uhonorowania za odmianę oblicza Europy i świata. Obu tegorocznych laureatów Jan Karski znał i uważał...

Redakcja
06/22/2011 04:47 PM

Nagrody Orła Jana Karskiego prestiżowego, przyznawanego od 2000 roku wyróżnienia, trafią w obecnej edycji do Lecha Wałęsy i Michaiła Gorbaczowa. Politycy zostaną uhonorowania za odmianę oblicza Europy i świata.

Obu tegorocznych laureatów Jan Karski znał i uważał, że bez nich polityczne zmiany w Europie Środkowo-Wschodniej, z dalszymi tego konsekwencjami, nie byłby możliwe. Przeciwstawiał się zdecydowanie licytacjom czy to Lech Wałęsa powinien uchodzić za historycznego ojca przemian czy – jak wielu twierdzi na Zachodzie – Michaił Gorbaczow. Karski uważał, że szczególnie dla Polaków powinno być ważne wyzbycie się pokusy umniejszania czy deprecjonowania postaci i roli Gorbaczowa. „On nie zabiera Polsce żadnych zasług w przemianie Europy. Gdyby nie sukces ‘Solidarności’ w 1980 roku, nie byłoby Gorbaczowa w 1985 roku. Gdyby nie było wtedy Gorbaczowa, nie byłoby ponownego sukcesu „Solidarności” w 1989 roku. Nie ma innej logiki...” – mówił Karski. „Tylko ludzie skrajnie naiwni politycznie lub fanatycznie niechętni mogą twierdzić, że bez ‘pierestrojki’ i ‘głasnosti’ Gorbaczowa możliwy byłby polski ‘Okrągły Stół’, wybory 4 czerwca 1989 roku i pierwszy demokratyczny rząd Tadeusza Mazowieckiego, a potem demontaż Muru Berlińskiego i cała demokratyczna fala zmian europejskich” – dodawał. Przewrotnie na swoich wykładach z „Teorii i praktyki komunizmu w ZSRR" prowadzonych na Wydziale Służby Zagranicznej Uniwersytetu Georgetown, najstarszej katolickiej uczelni w Ameryce, nazywał Gorbaczowa „łobuzem”. „Aż tu przyszedł w 1985 roku, ten ‘łobuz’ Gorbaczow i zrujnował mi cały kurs. Stał się całkowicie nieaktualny. Musiałem pisać go na nowo...” – żartobliwie wspominał Karski. Karski uważał, że często eksponowany w Polsce tok myślowy, iż „Gorby” wcale nie chciał zmieniać systemu ZSRR, a „tylko” go reformować, w związku z czym szacunek mu nie jest należny, jest obłudny. „Liczą się skutki. Procesy zainicjowane przez Gorbaczowa, niezależnie od pierwotnych motywów, zaowocowały koopercją ze Stanami Zjednoczonymi i Europą Zachodnią, a w konsekwencji zmianami - mówił prof. Karski. Dodawał, że szacunek należy mu się nie tylko za to, co zrobił, ale też za to czego nie zrobił, a mógł. Mniejszy problem miał Jan Karski z Lechem Wałęsą. Uważał go za człowieka, który w sierpniu 1980 roku nie tylko stanął na czele robotniczego protestu, ale także potrafił pozyskać dla niego tradycyjnie środowiska polskiej opozycji intelektualnej związane z KOR-em, co zadecydowało o powodzeniu rewolucji solidarnościowej i jej rozszerzeniu na całą Polskę. Uważał, że to etos Wałęsy, znakomicie wzmocniony Pokojową Nagrodą Nobla w 1983 roku oraz nieugiętym wsparciem Jana Pawła II oraz pomocą amerykańską, pozwolił na przetrwanie „Solidarności” oraz pokojową transformację władzy w wyniku porozumień Okrągłego Stołu. Za niepoważne uznawał ataki na Wałęsę, umniejszanie jego pozycji i sugerowanie agenturalnej przeszłości. „Gdyby nie było Wałęsy w stoczni w sierpniu 1980 roku, nie byłoby Solidarności i wszystkiego, co przyniosła. Jest bez znaczenia czy skacząc przez płot stoczniowy, chciał obalać ustrój czy tylko go zmieniać. Liczyć się to, co było ostatecznym skutkiem” – mówił profesor. Jan Karski nie ukrywał przy tym, że Lech Wałęsa nigdy nie powinien ubiegać się o prezydenturę Polski, tylko pozostać ponadpartyjnym autorytetem w kraju oraz międzynarodowym autorytetem ruchu ludzi pracy w świecie. Uważał, że doraźna polityka obie te pozycji udaremni. Nie pomylił się. Co ciekawe, Lech Wałęsa postawę Jana Karskiego rozumiał. Do śmierci profesora w lipcu 2000 roku utrzymywali ze sobą serdeczne kontakty. Zarówno w Wałęsie jak i Grobaczowie widział Karski postaci dramatu szekspirowskiego. Obaj zmieniwszy świat, nie doczekali się należnego uznania swych rodaków, a często ich dezaprobatę i wrogość. Jeszcze za życia, Jan Karski, uważał, że powinna istnieć jakaś nagroda, którą obaj wspólnie mogliby otrzymać i odebrać. Taka nagroda właśnie jest i do nich wędruje. Kapituła Orła Karskiego uważa tegoroczny werdykt za wypełnienie woli jej założyciela i patrona. W przeszłości Orły Karskiego honorowały postaci zasłużone dla polskiej demokracji: Jacka Kuronia, Marka Edelmana, Tadeusza Mazowieckiego, Adama Michnika, Bronisława Geremka i Leopolda Ungera. Duchownych zaangażowanych w formowanie Kościoła dialogu: ks. kard. Stanisława Dziwisza, ks. abp. Alfonsa Nossola, ks.bp. Tadeusza Pieronka, ks. prof. Józefa Tischnera, ks. Grzegorza Pawłowskiego. Osobistości związanych z Ameryką - rabina Jacoba Bakera, Orianę Fallaci, Elie Wiesela, Abrahama Foxmana oraz Instytut Hoovera oraz prezydentów: Wiktora Juszczenkę, Szimona Peresa i Aleksandra Kwaśniewskiego. Waldemar Piasecki, Nowy Jork Laureaci Nagrody Orła Jana Karskiego 2000: Jacek Kuroń, Ks. Prof. Józef Tischner 2001: Rabin Jacob Baker, Krzysztof Godlewski 2002: Marek Edelman. Ks. Grzegorz Pawłowski 2003: Tadeusz Mazowiecki, Ks. Abp. Alfons Nossol 2004: Wiktor Juszczenko, Feliks Tych 2005: Oriana Fallaci, Tygodnik Powszechny 2006: Abraham Foxman, Adam Michnik 2007: Elie Wiesel, Ks.Bp. Tadeusz Pieronek 2008: Shimon Peres, Bronisław Geremek 2009: Ks.Kard. Stanisław Dziwisz, Instytut Hoovera 2010: Leopold Unger, Aleksander Kwaśniewski 2011: Lecha Wałęsa, Michaił Gorbaczow

Więcej o autorze / autorach:

Data dodania: 06/22/2011 04:47 PM

Wyświetleń: 182

Podziel się

Oceń

Reklama