Redakcja
– Ubiegły rok był szczęśliwy dla pana. W Polskim Uniwersytecie w Londynie obronił pan pracę doktorską. Temat dysertacji: "Podstawy patriotyzmu Jana Pawła II". Gratuluję.
Jestem szczęśliwy, że w tym okresie mojego życia uzyskałem doktorat. Jako emigrant uznałem, że przedstawię swoją pracę na Polskim Uniwersytecie w Londynie, uczelni o tak świetnych zasługach i tradycjach. Praca moja była hołdem z racji beatyfikacji papieża, a obrona odbyła się w październiku 2011 r., który jest miesiącem rocznicy wyboru Papieża-Polaka – Jana Pawła II. Cieszę się, że pisząc tę pracę nie tylko sam się wzbogaciłem duchowo, ale także przybliżyłem naszym rodakom zagadnienie patriotyzmu.
– Dlaczego zainteresował się pan szczególnie patriotyzmem papieża?
Po pierwsze dlatego, że w tysiącletnich dziejach Polski i naszego narodu nie było papieża – Polaka. Jeśli nasz rodak był następcą Piotra, to oznaczało dwie rzeczy: Polska dała Kościołowi Powszechnemu człowieka, niezwykle mocno zakorzenionego w "nasz" model przeżywania wiary, "nasze" – tak bogate w cierpienia – dzieje zbawienia. Jan Paweł II wniósł to polskie doświadczenie Chrystusa do wspólnoty innych kultur i narodów. On pełniąc posługę apostolską Piotra – stał się uosobieniem wolnościowych aspiracji narodu, udręczonego uciskiem systemu komunistycznego. Oczywiste, że nie byłoby zrywu "Solidarności" bez Papieża, nie byłoby europejskiej "Wiosny Ludów" w roku 1989 bez Jego mocnego świadectwa wiary, bez słynnej modlitwy na Placu Zwycięstwa w Warszawie: "Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi".
Manifestowana przez Papieża z wielką odwagą i prostotą miłość do tego wszystkiego, "co Polskę stanowi", w bardzo krótkim czasie pozwoliła Polakom "wstać z kolan" i poczuć własną godność". A potem o wolność dla siebie i innych wytrwale się upominać. To, co nastąpiło później, można określić jako cud. Polska i Europa środkowa, jeśli spojrzeć na realia geopolityczne – nie miały szans wybić się na wolność. A jednak stało się.
– Ciekaw jestem, jakie wątki pana pracy szczególnie interesowały promotora i recenzentów?
W planie mojej pracy przedstawiłem główne elementy nauki Papieża.
Jan Paweł II – stan badań nad problematyką patriotyzmu i nacjonalizmu.
Kościół – Europa – Polska jako triada myśli o Ojczyźnie i świecie.
Polska jako dziedzictwo kultury.
Patriotyzm i wierność Polsce rozproszonej, czyli "Naród żyje nie tylko" ... nad Wisłą.
Szczególnie był podziw i miłość do Jana Pawła II, za jego wielkie czyny. Następnie, że Pasterz Kościoła Powszechnego tak silnie podkreślał przy różnych okazjach swą polskość, swą więź z krajem ojczystym.
– Jaki był patriotyzm Jana Pawła II, jak objawiał się na co dzień?
Papież nigdy nie rozdzielał miłości Chrystusa od miłości do Polski, do narodowych dziejów, do piękna języka polskiego, do bogactwa kultury Polaków, do ojczystej ziemi. Dlatego patriotyzm Jana Pawła II swe ostateczne źródło ma w miłości Bożej. Gdy w roku 1980 przemawiał w UNESCO, mówił o mocy kultury Polaków, która w ostatecznym rozrachunku okazała się silniejsza od potęg militarnych czy ekonomicznych. Rdzeniem tej kultury był dla Papieża Chrystus i Jego Ewangelia. Sądzę, że trzeba do takiej perpspektywy patriotyzmu wracać także dziś, by w epoce globalizmu tak często bezwzględnie niszczącej mniejsze narody, ocalić własną tożsamość – trzeba pielęgnować kulturę ducha. A tego się nie da zrobić bez żywej wiary.
– Jest pan dziennikarzem i socjologiem, działaczem społecznym. Pana działalność na rzecz Kościoła doceniana jest w Chicago i w Polsce. Otrzymał pan wiele odznaczeń i wyróżnień za swoje czyny. Czy upowszechni pan w jakiś sposób swoją pracę doktorską?
Dziękuję za uznanie. Uważam, że zrobiłem tylko maleńki krok dla dobra Polonii. Od lat mieszkam w Chicago i jestem zaangażowany w życie polonijne. Chyba wszyscy w Chicago rozumiemy, co znaczy miłość do Ojczyzny, zwłaszcza rodacy, którzy walczyli w II wojnie światowej, czy rodacy stanu wojennego, także inni, którym przyszło żyć poza Polską.
Inspiracją tej pracy było moje pragnienie, by przez ukazanie niezwykłości Papieża – Polaka ożywić uczucia patriotyczne, przybliżyć sprawę Ojczyzny i Kościoła szerszym rzeszom rodaków mieszkającym w kraju i poza jej granicami. To prawda o czym pan mówi podkreślając moją dotychczasową działalność. Co do upowszechnienia mojej pracy doktorskiej, to chcę poinformować, że w Lublinie już wkrótce ukaże się moja książka, wydana przez Wydawnictwo Norbertinum, ze słowem wstępnym Metropolity Krakowskiego kardynała Stanisława Dziwisza. Jestem wdzięczny i zaszczycony tym słowem najbliższego współpracownika Jana Pawła II.
Pragnę jeszcze podkreślić, że ktokolwiek z Polonii robi coś dobrego, czy osiąga jakiś cel swego życia, staje się radością całej wspólnoty. Cieszę się, że przybliżyłem rodakom patriotyzm Błogosławionego Jana Pawła II Wielkiego.
– Ściskam dłoń, raz jeszcze gratuluję. Czekamy na książkę.
Rozmawiał:
Janusz Kopeć
Luty 2012
