Reżyser Mariusz Treliński debiutuje w poniedziałek w Metropolitan Opera (Met) inscenizacją dyptyku „Jolanta/Zamek Sinobrodego”, silnie inspirowaną filmami z gatunku noir z lat 40. Przed nim żaden polski reżyser nie wystawiał nigdy na tej nowojorskiej scenie.
To także pierwsza w historii koprodukcja warszawskiego Teatru Wielkiego-Opery Narodowej z Metropolitan Opera.
„To wielki sprawdzian; wszyscy jesteśmy bardzo podekscytowani” – powiedział w rozmowie z PAP Treliński. Choć ten uznany na świecie reżyser operowy i filmowy wystawiał już w USA m.in. „Madame Butterfly” i „Don Giovanniego” w Waszyngtonie i Los Angeles, to przyznał, że debiut w Met na „najważniejszej chyba scenie świata” jest dla niego szalenie ważny. To także – jak dodał – uwieńczenie wielkiej „rewolucji artystycznej i technologicznej”, jaką od kilkunastu lat przechodzi Teatr Wielki-Opera Narodowa, otwierając się na współczesność i nowoczesne trendy estetyczne. Rezultatem tej transformacji jest odmłodzona widownia oraz propozycje współpracy z całego świata – z Petersburga, Brukseli, Los Angeles, Buenos Aires czy właśnie od Met w Nowym Jorku.
„A to oznacza, że widownia warszawska ogląda te same spektakle, które ogląda świat” – podkreślił reżyser, który jest jednocześnie dyrektorem artystycznym warszawskiej sceny.
Zrealizowany przez Trelińskiego spektakl, który będzie miał swą premierę w Metropolitan w poniedziałek wieczorem, to połącznie dwóch jednoaktówek: „Jolanty” Piotra Czajkowskiego i „Zamku Sinobrodego” Beli Bartoka. Orkiestrę poprowadzi słynny rosyjski dyrygent Walerij Giergijew, a wystąpią dwie wielkie śpiewaczki sopranowe: Rosjanka Anna Netrebko jako Jolanta oraz Niemka Nadja Michael, która wcieliła się w Judytę z „Zamku Sinibrodego”. W roli rycerza Vaudemonta wystąpi Polak Piotr Beczała (tenor liryczny), którego poprzednie kreacje w Met, m.in. w „Rusałce” Dworzaka i „Onieginie” Czajkowskiego wywołały zachwyt.
Widownia w Nowym Jorku – jak zapewnia reżyser – zobaczy dokładnie ten sam spektakl, „kadr po kadrze”, który miał swą premierę rok temu w Warszawie. Nieco inna będzie natomiast obsada. W Warszawie śpiewała Michael, ale nie było Netrebko i Beczały.
Współpraca między Met a Teatrem Wielkim-Operą Narodową nawiązała się sześć lat temu, gdy Treliński wystawiał na festiwalu w Baden-Baden „Jolantę”. „Dyrektor Met Peter Gelb zobaczył ją i się zachwycił. Chciał ją koniecznie mieć u siebie” – powiedział Treliński. Ponieważ „Jolanta” to jednoaktówka, za krótka, by wypełnić cały operowy wieczór, reżyser zaproponował, by połączyć ją z inną jednoaktówką – „Zamkiem Sinobrodego”.
„To tytuł, który mnie prześladował od początku i zawsze chciałem go wyreżyserować w operze” – ujawnił rozmówca PAP. Muzyka Bartoka generuje bowiem filmowe obrazy, a autorem libretta jest krytyk filmowy Bela Balazs. „To utwór szalenie mi bliski ze względu na mój filmowy rodowód” – wyjaśnił reżyser.
Treliński zbudował spektakl w kontrapunkcie, przeciwstawiając ze sobą dwa zupełnie inne światy muzyczne. „Z jednej strony mamy liryczną, słodką, bardzo sentymentalną i czułą muzykę Czajkowskiego, a z drugiej – mroczną, hipnotyzującą, elektryczną, modernistyczną muzykę Bartoka” – opowiada. Obie historie mają jednak coś wspólnego; obie są baśniami i obie są historiami o kobietach poddanych bardzo silnej dominacji mężczyzn. „Jak się te opery połączy, to dla widza może być to opowieść o dwóch fazach życia jednej kobiety” – wyjaśnił.
Pierwsza, Jolanta, to niewidoma dziewczyna, którą zaborczy ojciec trzyma w zamknięciu, gdyż nie chce, by uświadomiła sobie swe kalectwo. Ale poznaje księcia i wyswobadza się, stając się szczęśliwą żoną. „Mamy pozorny happy end, bo odzyskując wzrok, dziewczyna wraca do normalnego świata, natomiast gdzieś utraciła swoją wyjątkowość, swój wewnętrzny świat” – tłumaczy reżyser.
W „Zamku Sinobrodego” mamy do czynienia z sytuację odwrotną. „Kobieta, która żyła u boku męża, rzuca wszystko i puka do bram zamku mężczyzny, o którym wie, że jest najprawdopodobniej seryjnym mordercą, ale wchodzi do zamku, by zginąć w jego objęciach. Wraca do mroku i do ciemności – opowiada reżyser. – Połączenie obu historii tworzy gorzką opowieść o tym, że traumy z dzieciństwa, o których potrafimy na jakiś czas zapomnieć, potem do nas wracają i nas dopadają”.
Historia jest utrzymana w poetyce kina. Zwłaszcza druga część wyraźnie inspirowana jest estetyką filmów noir i mrocznych thrillerów z lat 40. XX w., w tym filmów Alfreda Hitchcocka. W ciągu zaledwie jednej godziny dochodzi do kilkunastu zmian dekoracji, której wspólnym mottem jest las, symbol podświadomości. Autorem scenografii jest Boris Kudliczka, z którym Treliński pracuje na stałe od sukcesu ich głośnej inscenizacji „Madame Butterfly” w 1999 r.
Pokaz dyptyku „Jolanta/Zamek Sinobrodego” będzie transmitowany na żywo 14 lutego do kin na całym świecie, w ramach cieszącego się popularnością cyklu „Met: Live in HD”. Po raz pierwszy transmisję zorganizuje też Teatr Wielki-Opera Narodowa, gdzie spektakl miał swą premierę w grudniu 2013 roku.
Z Nowego Jorku Inga Czerny (PAP)
Na zdjęciu: Mariusz Treliński fot.Wikipedia
Zamieszczone na stronach internetowych portalu www.DziennikZwiazkowy.com materiały sygnowane skrótem „PAP” stanowią element Codziennego Serwisu Informacyjnego PAP, będącego bazą danych, którego producentem i wydawcą jest Polska Agencja Prasowa S.A. z siedzibą w Warszawie. Chronione są one przepisami ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych. Powyższe materiały wykorzystywane są przez Alliance Printers and Publishers na podstawie stosownej umowy licencyjnej. Jakiekolwiek ich wykorzystywanie przez użytkowników portalu, poza przewidzianymi przez przepisy prawa wyjątkami, w szczególności dozwolonym użytkiem osobistym, jest zabronione.
