Na scenie audytorium zasiedli: Eddie Bocanegra – dyrektor READI Chicago, organizacji, która pomaga „wyjść” z przemocy przez organizowanie wsparcia, pomoc w znalezieniu pracy i terapię; Reality Allah – jeden z pracowników READI Chicago, bohater serialu, kiedyś sprawca przemocy, po rehabilitacji czynnie zaangażowany w jej zwalczanie; oraz Norman Kerr – dyrektor ds. zapobiegania przemocy z biura burmistrza Chicago ds. bezpieczeństwa publicznego (ang. City of Chicago Mayor’s Office of Public Safety). Spotkanie prowadziła dr Deborah Gorman-Smith z SSA.
Zaprezentowano trzy odcinki z serii. Pierwszy z udziałem Reality Allaha, drugi z licealistką Indią, która przygotowuje się do studniówki, a której zastrzelono przyjaciółkę i w wyniku przemocy z bronią cierpi na PTSD, oraz trzeci – historię Jsarona – 29-latka postrzelonego w nogę w 2018 roku.
Każdy z zaproszonych gości mówił, jak na co dzień wygląda ich zmaganie się z problemem przestępczości i praca z ludźmi, których dotyka przemoc. Wielu z nich znało zjawisko z obu perspektyw – sprawcy i ofiary. – Trzeba działać na wielu platformach i wykorzystywać wszystkie możliwości – rozpoczął Eddie Bocanegra, urodzony w Englewood, który choć dziś mieszka z rodziną w „lepszej” dzielnicy, nigdy nie zapomniał swojego dzieciństwa pod znakiem przemocy.
– Więzienie dało mi wiele do myślenia. Bardzo dobrze mamy temat przemocy opanowany teoretycznie i wiemy, jak ważne jest dzieciństwo i dobry przykład dorosłych dla dzieci w tej dzielnicy. Ale ciągle nie możemy tego skutecznie zastosować na ulicy, żeby zakończyć problem przemocy – mówił Reality Allah. Jego działalność w READI Chicago to w głównej mierze praca na ulicach niebezpiecznych dzielnic. Allah przedstawił krótkie statystyki: 17 procent ofiar przemocy z bronią to młodzież poniżej 17 roku życia. Z pozostałych 83 procent najczęściej dotyczy ludzi w wieku 18-29 lat.
– Musimy skoncentrować się na młodych ludziach. Wydajemy miliardy na więzienia, miliardy na policję, a może te środki powinny być spożytkowane w inny sposób? – dodał.
Ciekawym głosem w dyskusji był mężczyzna, który zabrał głos ,,z sali”. Opowiedział o programie, jaki powiat Cook realizuje w szpitalu powiatowym im. Strogera. Co roku z budżetu powiatu jest tam przeznaczane 2,6 miliarda dolarów na szkolenie lekarzy – głównie wojskowych – w dziedzinie postępowania z ranami postrzałowymi. Niestety Chicago „zapewnia” niezwykłą ilość materiału szkoleniowego do praktyki medycznej. Przeszkoleni w Wietrznym Mieście lekarze później wyjeżdżają w miejsca, gdzie akurat toczą się wojny z udziałem armii amerykańskiej. Program ten określany jest „najlepszym miejscem treningowym na świecie”. – Czy naprawdę musimy wydawać w taki sposób 2.6 miliarda? – pytał uczestnik spotkania.
Norman Kerr zapewnił, że wraz z objęciem urzędu przez burmistrz Lori Lightfoot temat „wydawania” pieniędzy na walkę z przemocą z użyciem broni przynajmniej w Chicago jest traktowany inaczej i widać postępy, ale nie możemy się spodziewać, że problem zostanie rozwiązany szybko. – Do wykonania jest ciężka praca, na lata. Ale zacząć musimy wszyscy i to już u siebie w domach – dodał.
Cytowane podczas spotkania liczby szokowały. Dowiedzieliśmy się m.in., że średni roczny dochód osoby pracującej, która mieszka w takiej dzielnicy jak Englewood, wynosi 14,5 tys. dolarów. Sami możemy sobie odpowiedzieć na pytanie: „Na co to wystarcza?”.
– Gdybyśmy tylko mieli pieniądze czy możliwości, to moglibyśmy powiedzieć po prostu: nie przejmujmy się tym i przeprowadźmy się. Ot tak, pstrykam palcem i przenosimy się w inne miejsce, bezpieczne. Ale rzeczywistość wygląda inaczej. To jest coś, czemu stawiamy czoło każdego dnia. Musimy iść do przodu i wspierać siebie nawzajem. Terapia, modlitwa, wszystko, co możemy zrobić, nawet jeśli są to małe rzeczy. Ale bądźmy zmianą, którą sami chcemy tutaj zobaczyć – mówiła w jednym z odcinków mama Indii, bohaterki dokumentalnego serialu, którego obejrzenie polecamy chicagowianom, ale nie tylko. Serię dokumentalną „Firsthand: Gun Violence” zrealizowaną przez WTTW można oglądać online: https://interactive.wttw.com/firsthand/gun-violence Tekst: Ewa Malcher Zdjęcia: Peter Serocki