Emocje, tańce i piękno polskiej tradycji podczas świątecznego koncertu chicagowskiego Lajkonika

Występy zarówno te patriotyczne, jak i folklorystyczne na stałe wpisały się do naszego kalendarium, wypełnionego po brzegi biało-czerwoną tradycją. Niewiele jest jednak koncertów, na które czeka się z utęsknieniem. Do jednych z tych nielicznych śmiało zaliczyć można coroczny zimowy koncert Zespołu Pieśni i Tańca „Lajkonik” tym razem zatytułowany „Z kolędą w naszej chacie”.

Gorące przyjęcie na początku spektaklu, a na końcu wspólne zdjęcie z wypełnioną gośćmi widownią, tak najkrócej można opisać niedzielny koncert 21 stycznia na deskach Fundacji Kopernikowskiej. Na to nieomal trzygodzinne widowisko złożyło się ponad dwadzieścia zaplanowanych i dokładnie wyreżyserowanych występów tanecznych. Momentem kulminacyjnym niedzielnego programu była tzw. chata, czyli nieodzowny rekwizyt, snutych przez tancerzy tradycyjnych, polskich opowieści wigilijnych. Wewnątrz chaty znajdowały się autentyczne święte obrazki, ława i przedmioty codziennego użytku, przysparzające wyjątkowego uroku całemu wydarzeniu.

Zebranych przywitała para konferansjerów w osobach Agnieszki Ptasznik, mamy debiutujących tego wieczoru na scenie małych tancerek oraz Jakub Misterka absolwent zespołu. Oni też zgrabnie poprowadzili program i swoimi słowami często zwracali uwagę na ważniejsze elementy przedstawienia, opowiadali historie i zamykali celną puentą. Tuż po występie, gdy na scenie po raz pierwszy pojawili się najmłodsi z Grup Krakowiaczki i Lasowiaczki, prowadzący przywitali gości w osobach: konsul Agaty Grochowskiej, księży chrystusowców, siostry misjonarki Chrystusa Króla i księdza Andrzeja Totzke, dyrektora Polskiej Misji Świętej Trójcy, który jest także dyrektorem Zespołu Pieśni i Tańca „Lajkonik” działąjącego pod egidą Związku Narodowego Polskiego (Polish National Alliance, PNA). Wymienieni zostali również przedstawiciele ZNP-PNA, Zjednoczenia Polskiego Rzymsko-Katolickiego w Ameryce (Polish American Roman Catholic Union in America, PRCUA), pracownicy i dyrekcja Muzeum Polskiego w Ameryce z dyrektor Małgorzatą Kot, która tego wieczoru oklaskiwała swego syna. Prowadzący przywitali również przedstawicieli Zrzeszenia Nauczycieli Polskich w Ameryce i nauczycieli szkół sobotnich. Nie zapomniano także przywitać przybyłych na ten koncert w dniu ich święta – babć i dziadków.

Pierwsza część tego muzycznego spektaklu była przede wszystkim okazją do przedstawienia umiejętności tanecznych najmłodszych grup. Występy dzieci z grup: Krakowiaczki, Lasowiaczki i Mały Lajkonik przeplatane były tańcami z regionu Opoczna, Sącza, Śląska, Krakowa czy Rzeszowa w wykonaniu grup starszych Reprezentacyjnej i Młodzieżowej. Pierwszą część spektaklu zamykały urocze piosenki zimowe, śpiewane podczas obrzędu ubierania choinki.

Część druga, bardziej teatralna, sentymentalna i melancholijna, została rozpoczęta przez prowadzących słowami dotykającymi komercjalizacji Świąt Bożego Narodzenia, wspomniano czas, gdy rodzi się tęsknota do polskich tradycji i zwyczajów. Konferansjerzy przywołali na moment historię zespołu „Lajkonik” i przypomnieli, że tradycja kolędowania towarzyszy zespołowi od roku 1997. Dodali, że ta praktyka nadaje występom niepowtarzalny charakter i ukształtowała dzisiaj dobrze rozpoznawalny styl zespołu.

Wieczór wigilijny w chacie, przygotowania do wieczerzy, babcine opowiadania i wspólne kolędowanie wypełniły część drugą, w której nie zabrakło miejsca na tańce Krakowiaków Wschodnich, z okolic Żywca i Lublina, a także tańców lasowiackich. Widownia obserwowała kolędników z Turoniem i Szopką, słuchała opowieści o tradycjach wigilijnych i Świętej Rodzinie, która na scenie pojawiła się w wykonaniu Veroniki i Dariusza Słomianych niosących w ramionach prawdziwe dzieciątko. Rarytasem tej części występu okazał się szczerze i głośno oklaskiwany, dynamiczny i pełen młodzieńczej siły Swing w wykonaniu Grupy Reprezentacyjnej. 

Na zakończenie, co stało się tradycją tego typu występów, na scenę do wspólnego zdjęcia zostali zaproszeni tancerze zarówno starsi, jak i najmłodsi, honorowi goście, choreografowie Małgorzata Łyda, Halina Misterka, Patrycja Cyran, choreografowie Arletta Gromek, Jakub Zajączkowski, kierownik muzyczny Marta Dudek, kierownik administracyjny Maria Grzebień, garderobiana Anna Węgrzyn oraz kierownicy poszczególnych grup. Scena szybko się zapełniła, a głos zabrali dyrektor zespołu ks. Andrzej Totzke i kierownik artystyczny Halina Misterka. Wyrazili swoje podziękowania dla obecnych za wspólnie spędzone chwile podczas koncertu, podkreślając jednocześnie zaangażowanie, wysiłek i pracę włożoną w przygotowanie tego wyjątkowego przedstawienia. W chwilach składania podziękowań nie pominięto również rodziców, którzy włączyli się aktywnie w organizację tego wydarzenia.

Trud 100 tancerzy i 60 wolontariuszy nagrodzony został gromkimi brawami, a my pozostaliśmy z nadzieją, że w przyszłym roku organizatorzy zaskoczą nas nowymi pomysłami związanymi z polską tradycją, przygotowując kolejną artystyczną ucztę. Taka prezentacja nie tylko cieszy oczy i duszę, ale przede wszystkim ukazuje piękno polskiej tradycji w tańcach i obrzędach związanych z wigilią.

Tekst i zdjęcia: Dariusz Lachowski