Reklama

Gdy romans przemija

Katarzyna Pilewicz
02/17/2022 10:06 PM

Walentynki za nami, tak jak i pamięć podarowanych róż, kartek z serduszkiem, czekoladek i idealnego romansu. Świąteczny dzień zakochanych jest ulotny, przez niektórych obchodzony tylko raz w roku. A szkoda, bo związek dwojga ludzi wymaga pielęgnacji na co dzień.

Naukowcy zajmujący się relacjami partnerskimi twierdzą, że każda para jest inna. Dobieramy się na zasadzie różnorodnych aspektów, włączając w to potrzebę przynależności, bezpieczeństwa, bycia akceptowanym i kochanym, stworzenia rodziny, posiadania dzieci, a dużą rolę w tym odgrywa atrakcyjność fizyczna i seksualna. Pierwsze romantyczne i euforyczne spotkania rzadko przypominają codzienność po kilku latach w związku. Ciągła bieganina, praca, spotkania w domu, najwcześniej przy kolacji, wieczne zmęczenie i ucieczka w sen niszczą romantyczność i świeżość. Skupiamy się na mniejszych i większych problemach, zapominając o tym, co najważniejsze – pielęgnowaniu miłości.

Jakie zachowania przepowiadają rozkład związku?

Według Johna Gottmana, naukowca zajmującego się studiowaniem par, destrukcję w związku powodują następujące zachowania:

Krytyka

Gdy krytyka staje się narzędziem do uzyskania władzy nad partnerem, gdy jeden partner atakuje drugiego przez krytykowanie jego charakteru: jesteś nadwrażliwy, histeryczny, nieuczciwy, gdy posuwa się do obrażania i używania poniżających epitetów, jak jesteś głupia, leniwa, jesteś złą matką to krytyka przeradza się w przemoc emocjonalną, a negatywnymi komentarzami obdziera się partnera z poczucia jego własnej wartości. Gdy jesteś niezadowolony z czegoś w związku, wyraź to, ale zamiast krytykować i atakować partnera, użyj słów, które nie mają negatywnej treści. Powiedz otwarcie o swoich wątpliwościach i obserwacjach, ale zauważ również pozytywne zachowania partnera. Gottman twierdził, że w związku musi być co najmniej 80 procent pozytywnego wzajemnego oddziaływania. Pozostałe 20 procent to konflikty i różnice, które powodują negatywne oddziaływanie. Zamiast koncentrować się na tych 20 procentach, celem związku jest wzbogacenie 80 procent. Zacznij dostrzegać pozytywne aspekty twojego partnera i zmień sposób komunikacji.

Pogarda

Każdy z nas złości się czasem, ale pogarda to ciemna strona złości. Pogarda obdziera partnera z poczucia człowieczeństwa i bezpieczeństwa w związku. Przykładem pogardliwego zachowania jest przewracanie oczami, co daje partnerowi przekaz „nie tylko się z tobą nie zgadzam, ale myślę, że jesteś nie wart mojego czasu, nie masz nic mądrego do powiedzenia”. Inne przykłady okazywania pogardy w związku to: szyderstwo w obliczu pokazywania przez partnera emocji, odmowa pocieszenia, gdy partner płacze lub cierpi, znęcanie się, poniżanie partnera, umniejszanie jego wartości. Pogarda jest przeciwieństwem miłości, nawet gdy pogardliwe zachowania mogą okazjonalnie występować wśród zakochanych, to okazywanie jej na porządku dziennym prędzej czy później zniszczy miłość i wzbudzi pogardę u drugiego partnera.

Obwinianie partnera

Obwinianie partnera to rodzaj obrony przed postrzeganym atakiem i robienie z siebie ofiary. Partner, który wini drugiego, nie widząc swoich błędów, jest bardziej skupiony na tym, by udowodnić winę niż rozwiązać problem. Obwiniając ciągle partnera, lekceważy się jego potrzeby. Oto kilka znaków, że masz tendencję do obwiniania:

Myślisz, że partner jest nadwrażliwy i reaguje zbyt emocjonalnie.
Uważasz, że gdy raz zrobisz dobry uczynek, nie musisz zmieniać swoich zachowań.
Spędzasz większość czasu na udowadnianiu parterowi co on robi źle.
Rzadko przepraszasz.
Uważasz, że większość problemów w związku to wina partnera.

Jak wyzbyć się obwiniania?

Naucz się uczciwie przepraszać. Skup się na tym, co możesz zrobić lepiej następnym razem i zrozum jak twoje zachowania wpływają na partnera.
Naucz się słuchać partnera. Uznaj, że partner wie najlepiej, jakie są jego potrzeby i jak chce żyć.
Szanuj partnera, nawet gdy ma inne podejście do życia niż ty.
Uhonoruj wszystko, co partner mówi, bez obwiniania i kłótni. Zobacz, jaki wpływ będzie to miało na twój związek po tygodniu czy dwóch.
Zrozum, że obwinianie może być początkiem końca, twój partner może przestać rozmawiać z tobą o poprawie związku i stać się pogardliwy i wrogi wobec ciebie.

Milczenie

Czy kiedykolwiek odmówiłeś komunikacji z partnerem, odpowiadałeś długim, czasem godzinnym, a czasem kilkudniowym milczeniem, na próby uzdrowienia sytuacji? Czy milczeniem starałeś się ukarać partnera? Jeśli odmawiasz podjęcia kroków, aby naprawić sytuację – a po standardowej, 20-minutowej przerwie na uspokojenie się po kłótni twoje przedłużające się milczenie podszyte jest złością to znak, że nie potrafisz konstruktywnie rozwiązywać konfliktów. A one po prostu nie znikną. Karanie partnera milczeniem daje mu dwa przesłania: po pierwsze, nie dbasz o rozwiązanie konfliktu, a po drugie, nie dbasz o uczucia partnera, zostawiasz go samego ze stresem i odrzuceniem. Długotrwałe karanie milczeniem niszczy waszą więź i zostawia partnera opuszczonego i zlekceważonego. Zamiast karać milczeniem, możesz:

Jeśli nie jesteś gotowy podjąć tematu po kłótni, powiedz partnerowi, że go kochasz i umów się na inny termin, by porozmawiać o konflikcie.
Jeśli chcesz się uspokoić, powiedz partnerowi, że wrócisz do rozmowy za 20 minut. Zbyt długie milczenie z twojej strony tylko pogłębi napięcie między wami.
Zdaj sobie sprawę, że możesz używać milczenia jako narzędzia by kontrolować partnera lub zmusić go do błagania cię o wybaczenie. Nie jest to zdrowe.

Jak odbudować związek

Jeśli masz problem ze zmianą swoich zachowań wobec partnera i wciąż wracasz do domu jak na pole bitwy, a próby odbudowania więzi nie przynoszą rezultatu, warto zwrócić się o pomoc do terapeuty. Głównym celem terapii jest wzmocnienie związku jako całości i rozwój partnerów z osobna. Terapia to bezpieczne miejsce, gdzie można wyrazić swoje potrzeby, oczekiwania i nadzieje oraz zrozumieć motywy partnera i własne. Sesje terapeutyczne mają na celu rozpoznać aktualny problem z punktu widzenia każdego z partnerów, zrozumieć przyczyny konfliktu oraz nauczyć się rozwiązać go z korzyścią dla obojga partnerów. Obecność terapeuty przełamuje bariery we wzajemnym porozumieniu i pozwala na bezpieczne wyrażanie uczuć. Wskutek procesów zachodzących w terapii, partnerzy mogą uzyskać poczucie równowagi i tego, że żyją zgodnie z własnymi wartościami, przy zachowaniu poczucia wzajemnej przynależności i odpowiedzialności za siebie. Psychoterapia dla par może pomóc tylko wtedy, kiedy obie ze stron zgadzają się co do celów terapii, chcą w niej uczestniczyć i kiedy dla żadnej ze stron nie jest za późno na odbudowanie związku i zaufania, a więc innymi słowy – kiedy oboje chcą jeszcze walczyć o swój związek.

Dr Katarzyna Pilewicz, LCPC, CADC

doktor psychologii i specjalista od uzależnień. Ukończyła Adler University w Chicago w dziedzinie psychologii klinicznej. Doktorat obroniła w Walden University zajmując się wpływem psychologii pozytywnej na poprawę stanu psychiki człowieka. Autorka licznych publikacji popularnonaukowych w dziedzinie psychologii i higieny psychicznej w amerykańskim wydaniu Magazynu „Polonia” i w “Dzienniku Związkowym” w Chicago. Prowadzi swoją klinikę w trzech lokalizacjach na przedmieściach Chicago, gdzie prowadzi psychoterapię dla młodzieży oraz dorosłych z problemami natury psychologicznej, pomagając w powrocie do wyższej jakości życia.