Jeszcze kilka tygodni temu prezentowaliśmy różniące się między sobą propozycje reformy podatkowej Izby Reprezentantów i Senatu. Obie propozycje udało się połączyć w tekst jednej ustawy, która 20 grudnia, uzyskała już oficjalnie akceptację obu izb Kongresu. Podpis prezydenta jest tylko kwestią czasu. Niektórzy twierdzą, że proces legislacyjny był zbyt szybki. Warto jednak przypomnieć, że debata nad szczegółami toczyła się w ramach jednej partii. Jest to też pierwsza większa reforma podatkowa, na którą wielu czekało już od ponad 30 lat, o której wielu ekspertów myślało i debatowało od dawna i która tak naprawdę była gospodarce bardzo potrzebna już od co najmniej dekady. Ci, którym zależało na niższych podatkach i lepszych, bardziej konkurencyjnych warunkach do prowadzenia działalności gospodarczej, będą zatem mieli powody do jeszcze radośniejszych świąt.
IRS obiecuje, że gdy tylko ustawa zostanie podpisana i stanie się obowiązującym od nowego roku prawem, w ciągu miesiąca przygotowane zostaną nowe harmonogramy i instrukcje dla pracodawców. Dla nich, szczególnie w działach księgowości, początek roku zapowiada się intensywnie. Ale przeciętny amerykański podatnik może liczyć na czek z wyraźnie wyższą wypłatą już w lutym 2018 r.
Stopień cięć podatkowych dla osób indywidualnych będzie różny i zależeć będzie od wysokości zarobków, wielkości rodziny, miejsca zamieszkania i wielu innych czynników. Podczas gdy dla osób indywidualnych wysokość podatku zależna będzie od siedmiu progów zarobkowych, w odniesieniu do opodatkowania biznesowego obowiązywać będzie jedna stawka – 21 procent. Co prawda nie tak niska jak 15 procent, które obiecał jeszcze kandydat na prezydenta Donald Trump, ale i tak zdecydowanie niższa niż obowiązująca dotychczas najwyższa stawka 35 procent.
Oczywiście oficjalna stawka różni się od stawki realnej, czyli tej, którą firmy rzeczywiście płacą po wszelkich potrąceniach i wykorzystaniu zdolności biegłych księgowych. Stawka ta dla firm wszystkich sektorów wynosiła dotychczas średnio 21,18 procent. Według modelu budżetowego opracowanego przez Penn Wharton (tak zwany Penn Wharton Budget Model – PWBM), dzięki uchwalonej właśnie reformie, średnia stawka realna wyniesie tylko 9,16 procent.
Stawka realna różni się jednak w zależności od sektora gospodarki. Dzięki analizie PWBM poniższe zestawienie zawiera porównanie dotychczasowych (2017) szacunkowych stawek realnych opodatkowania ze stawkami, których możemy spodziewać się po wejściu reformy w życie (2018) w zależności od sektora:
Jak widać, na reformie najbardziej skorzystają firmy z sektorów, których dotychczasowe stawki realne były najwyższe. Niewątpliwie zadowolony będzie też sektor handlu detalicznego, któremu niższe podatki pozwolą skuteczniej konkurować z firmami takimi jak Amazon. Można się również spodziewać, że dzięki reformie amerykańskie firmy, które skumulowały olbrzymie sumy dochodów za granicą, zechcą te zasoby finansowe przetransferować do USA i przeznaczyć je na inwestycje kapitałowe i zatrudnienie dodatkowych pracowników z korzyścią dla wszystkich…
Pesymiści i polityczni przeciwnicy reformy, często podchodząc do tematu statycznie, głoszą coraz większą przepaść między biednymi i bogatymi, i perspektywę rekordowych deficytów. Ale autorzy reformy i inni jej zwolennicy twierdzą, że nastąpi ożywienie gospodarcze, którego rezultatem będzie więcej pracujących z wyższym wynagrodzeniem, przybędzie też podmiotów płacących podatki. Dzięki temu deficyty mogą stać się nawet dużo mniejsze.
Już wkrótce doczekamy się zapewne dodatkowych analiz i opinii, które dogłębniej i racjonalnie zbilansują koszty i korzyści reformy. Ale bez względu na to, jakiego rzędu będzie to wygrana dla biznesu, tuż przed Bożym Narodzeniem otuchą napawa oszacowanie, że dzięki jednej tylko partii od nowego roku podatki dla niezamężnych matek będą niższe o 70 procent.
Bogdan Pukszta
fot.401(K) 2012/Flickr/
