psycholog

Święto Dziękczynienia to wyjątkowy moment w roku, który skłania nas do refleksji nad tym, za co jesteśmy wdzięczni. To okazja, by docenić bliskich, dostrzec dobro w codzienności i podziękować za to, co mamy. Świętując przy wspólnym stole, przypominamy sobie o sile wdzięczności i życzliwości – dwóch filarach, na których opiera się Święto Dziękczynienia.

Basia od najmłodszych lat czuła, że w jej rodzinie coś jest inaczej. Choć dorastała w spokojnym i bezpiecznym domu, pełnym materialnego dostatku, relacje między nią a matką były napięte i pełne niewypowiedzianych emocji. Każda próba zbliżenia się do matki kończyła się zimnym gestem, dystansem lub krytyką, której przyczyny nigdy do końca nie rozumiała.

Anna była kobietą, która przez większość życia żyła w cieniu dawnych krzywd i rozczarowań. Wydarzenia z młodości, pełne niesprawiedliwości i zdrady ze strony bliskich, głęboko wryły się w jej pamięć i pozostawiły trwały ślad w sercu. Przez lata nie potrafiła zapomnieć wydarzeń, które ją skrzywdziły.

Anna miała 51 lat, gdy zauważyła pierwsze objawy menopauzy. Początkowo były to uderzenia gorąca, które budziły ją w środku nocy, ale z czasem pojawiły się wahania nastroju i problemy z koncentracją. Była zawsze osobą pełną energii. Jako pielęgniarka w pracy była zorganizowana i niezawodna. Teraz jednak nie poznawała samej siebie.

Czy masz prawdziwego przyjaciela? Przyjaźnie są bardzo ważne dla naszego dobrego samopoczucia i szczęścia. Przyjaźń to jedna z najważniejszych relacji międzyludzkich, która ma wielki wpływ na życie psychiczne i emocjonalne człowieka. Z psychologicznego punktu widzenia, przyjaźń jest wyjątkową formą więzi i dobrowolnym wyborem, które łączą się z głębokim zaangażowaniem emocjonalnym i równością, czym odróżnia się od innych typów relacji, takich jak rodzina i związki romantyczne. Jako ludzie, jesteśmy częścią społecznego systemu, w ramach którego istniejemy w kontekście innych ludzi, ich działań, ich relacji ze sobą i ról, które odgrywają.

Jako dziecko Oliwia przeżyła lata emocjonalnego i fizycznego znęcania się ze strony dziadków, z którymi mieszkała po tym, jak rodzice stracili nad nią prawa rodzicielskie. Próbując sobie poradzić, rozwinęła zachowania, które pomogły jej przetrwać, ale sprawiły, że nosiła w sobie ciężar poczucia winy i wstydu.

Już od dziecka było widoczne, że Ben stroni od towarzystwa. Kiedy koledzy rozmawiali o weekendowych planach, on milczał, patrząc gdzieś w dal. Miał swoje pasje, ale nigdy nie dzielił się nimi z nikim. Interesował się astronomią i literaturą science fiction, spędzał noce na czytaniu książek o odległych galaktykach.  Rodzice martwili się, że nigdy nie miał przyjaciół ani bliskich relacji. Jednak Ben nie czuł potrzeby nawiązywania takich więzi. Emocje innych były dla niego zagadką – z jednej strony widział, jak istotne są dla ludzi, z drugiej strony sam nie potrafił ich odczuwać z taką intensywnością.

Badania w dziedzinie psychologii koloru sugerują, że kolory wywołują reakcje psychologiczne, wpływając na nastrój i emocje. Czasami reakcje te są związane z intensywnością koloru. W innych przypadkach wynikają z doświadczeń i wpływów kulturowych. W psychologii kolorów, te składające się z długich fal są uważane za pobudzające lub ciepłe, podczas gdy kolory takie jak zieleń, które mają krótsze fale, są relaksujące lub chłodne.

Wiktoria była skromną kobietą, która od najmłodszych lat wyróżniała się wrażliwością na potrzeby innych i silnym poczuciem sprawiedliwości. Zawsze marzyła o tym, by pomagać innym, a praca w szpitalu była dla niej naturalnym przedłużeniem dziecięcych marzeń. Wkrótce stała się jedną z najbardziej cenionych pielęgniarek, nie tylko ze względu na umiejętności i wiedzę medyczną, ale przede wszystkim za wrażliwość, współczucie i życzliwość, które okazywała pacjentom.

Zosia i Michał byli w związku od pięciu lat. Początkowo ich relacja była harmonijna, ale z czasem Michał zaczął odczuwać frustrację w pracy, co przenosiło się na ich codzienne życie. Zamiast rozmawiać o swoich uczuciach, Michał często wybuchał złością na Zosię z błahych powodów. Po pewnym czasie, Zosia poczuła się odrzucona i zaczęła unikać rozmów z Michałem, co tylko pogłębiało napięcie.