Ewa Malcher
SKŁADNIKI:
1 kubek (250 ml) serka wiejskiego (ang. cottage cheese)
½ kubka mleka (najlepiej pełnego)
4 jajka
1 szklanka mąki
2 łyżki cukru
szczypta soli
½ łyżeczki sody oczyszczanej (ang. baking soda)
2 łyżki oleju
Przepis na 4 porcje | Około 2 dol. od porcji
Czas przygotowania: 15 minut
Czy wiecie, że historia serka wiejskiego w USA zaczyna się w 1831 roku? Podobno wytwarzany był w wiejskich chatach z resztek mleka, stąd nazwa „cottage”. Przeważnie jedzony z miodem lub różnymi owocami. Tak właśnie poznałem go po raz pierwszy. Mój był zmieszany z brzoskwiniami z puszki z odrobiną soku, żeby zbalansować lekko słonawy smak sera. Nigdy nawet nie pomyślałem, żeby go inaczej przyrządzić. Kilka tygodni temu moja kuzynka w Polsce zaskoczyła mnie zdjęciami placków z tego sera, które opublikowała na Facebooku.
To właśnie jej zdjęcia zainspirowały mój przepis.
Co prawda, nie jest to dokładnie to samo, co upichciła moja krewna - po prostu nie miałem wszystkich składników do jej przepisu – a za oknem właśnie zaczęło sypać śniegiem i nie chciało mi się biec po zakupy. Stwierdziłem więc, że przyrządzę proste placki, które będą doskonałe na zimny sobotni poranek.
Zaczynamy od połączenia mąki, cukru, sody. Do tego dodajemy wszystkie mokre składniki: ser wiejski (cottage cheese), mleko, jajka i olej. Dobrze mieszamy. Ciasto mi być lejące.
Powierzchnię dużej rozgrzanej patelni pokrywamy cienką warstwą oleju i nalewamy małe porcje - około 3/4 kubka (polecam używanie zestawu miarek - ułatwia odmierzanie). Na placku po chwili od wylania na patelni, zaczną pojawiać się bąbelki powietrza. Można wtedy sprawdzić czy spód jest już gotowy. Przewracamy na drugą stronę i czekamy jeszcze około 1-2 minut. Tak przygotowane placki najlepiej jeść zaraz po zdjęciu z patelni, z odrobina syropu klonowego, ze świeżymi jagodami lub truskawkami.
Kupując serek wiejski, polecam ten o mniejszej zawartości tłuszczu. Będzie jeszcze zdrowiej.
O kucharzu
Mam na imię Piotr.
Pracowałem w sprzedaży, jeździłem 18-kołowcem, byłem szefem produkcji, menedżerem. Nie jestem profesjonalnym kucharzem. Gotowanie to moja pasja. Potrawy z całego świata lądują na moim talerzu, w mieszkaniu w Chicago.
Nie zawsze wszytko mi się udaje. Czasami z tych prób powstają całkiem nowe smakowe odkrycia. Większość moich przepisów bazuje na znanych potrawach, ale lubię dodać coś od siebie, zmieniać, uprościć.
Pierwszym i honorowym krytykiem jest zawsze moja żona, która zawsze, jako pierwsza próbuje wszystkich moich eksperymentów. Lubię też, kiedy przy stole zasiadają przyjaciele.
Mam nadzieję, że polubicie gotowanie ze mną. Smacznego!
