Polska Szkoła im. Juliusza Słowackiego w Wheeling
Chcieliśmy być wolni i wolność sobie zawdzięczać
Powstańcy warszawscy – to oni, 1 sierpnia 1944 r. o godzinie 17.00 (określonej kryptonimem „W”) na rozkaz Komendy Głównej Armii Krajowej poszli się bić o wolność swojego miasta. Po latach mordów, aresztowań i upokorzeń, z wiarą i nadzieją ruszyli do nierównej walki z hitlerowskim okupantem. Przez 63 dni, w osamotnieniu toczyli zacięte boje o każdą barykadę, o każdą ulicę, o każdy dom. Czekając na pomoc, która nigdy nie nadeszła, patrzyli z rozpaczą na śmierć swojego miasta i dziesiątków tysięcy jego mieszkańców.
Wśród tych, którzy stanęli do powstania byli także członkowie mojej bliższej i dalszej rodziny – żołnierze i sanitariuszki Zgrupowania „Krybar”, którzy 6 września 1944 r. stoczyli ciężkie walki o kościół św. Krzyża i komendę policji na Krakowskim Przedmieściu. Moim rodzicom zaś przyszło spędzić dzieciństwo w okupowanej, powstańczej Warszawie, z której w pierwszych dniach października 1944 r. zostali wraz z całą rodziną wypędzeni i osadzeni w obozie pruszkowskim Dulag 121. Za sobą musieli pozostawić swoje ukochane, umierające miasto. Miasto ruin, do którego powrócili wszyscy latem 1945 z jednym, małym tobołkiem.
Minęło właśnie 70 lat od warszawskiego zrywu ku wolności. To wyjątkowa okazja, by o powstaniu mówić jeszcze więcej, a jego przebieg przedstawić, szczególnie młodym ludziom, w sposób najbardziej dla nich przystępny i zrozumiały.
„Chcieliśmy być wolni i wolność sobie zawdzięczać” – te słowa Stanisława Jankowskiego „Agatona” stały się myślą przewodnią wystawy, którą zaprezentowałam uczniom Polskiej Szkoły im. Juliusza Słowackiego w Wheeling.
Z jednej strony był to wyraz hołdu, jaki złożyłam tym, którzy oddali życie za moje miasto, z drugiej zaś potrzeba podzielenia się z młodzieżą wiedzą, przekazaną mi przez moich dziadków, rodziców, krewnych oraz żyjących jeszcze warszawskich powstańców, z którymi mam zaszczyt spotykać się corocznie podczas sierpniowych uroczystości w stolicy.
W trakcie wystawy uczniowie mogli także zapoznać się z bezcennym zbiorem pamiątek i dokumentów należących do mojej rodziny. Wśród nich znalazły się: legitymacja żołnierza Armii Krajowej, przepustka do swobodnego poruszania się po mieście, zaświadczenie o przynależności do AK, orzełki z czapek powstańczych (wśród nich jeden wykonany z puszki po konserwach), odznaki, biżuteria patriotyczna, modlitewnik.
Rzeczą unikalną i stanowiącą dla mnie prawdziwy skarb jest ocenzurowany list powstańczy, ze stemplem Harcerskiej Poczty Polowej przeniesiony do Śródmieścia przez jednego z Zawiszaków.
Wystawa została podzielona tematycznie. Przy jej tworzeniu wykorzystałam pokolorowane, archiwalne fotografie z powstańczych kronik, informacje tekstowe, faksymile dokumentów, a także dźwięk – odgłosy walczącej Warszawy.
Uczniowie w wielkim skupieniu wysłuchali opowieści o napaści Niemiec na Polskę, o hitlerowskiej okupacji oraz o Polskim Państwie Podziemnym, co było kluczowe dla zrozumienia istoty powstania warszawskiego. Przede wszystkim chciałam pokazać młodzieży struktury podziemne, w jakich działali najmłodsi żołnierze i harcerze z Szarych Szeregów, Powstańczej Poczty Polowej czy Zawiszaków zwanych roznosicielami radości.
Powstanie warszawskie zajmuje ważne miejsce w nauczaniu historii młodych Polaków. Zostaje wymienione, jako jeden z dwóch faktów II wojny światowej (obok agresji Niemiec na Polskę w 1939 roku), które uczniowie szkół polonijnych na całym świecie powinni znać. Mam nadzieję, że ta nietypowa lekcja pomogła naszej młodzieży lepiej zrozumieć, na czym polega oddanie, służba i umiłowanie ojczyzny oraz uświadomiła, jak kluczową rolę w walce o wolność odegrali ich rówieśnicy – warszawskie dzieci, które 1 sierpnia 1944 roku poszły w bój za stolicę. Jako warszawianka, dla której ślady powstańczej historii są dostępne na wyciągnięcie ręki, mam obowiązek ocalić je od zapomnienia.
Małgorzata Rudzińska
nauczycielka Polskiej Szkoły im. Juliusza Słowackiego w Wheeling
[spacer color=”000000″ icon=”Select a Icon” style=”1″]
Polska Szkoła im. Tadeusza Kościuszki
W polskiej szkole na sportowo
Od wielu lat tradycją Polskiej Szkoły im. Tadeusza Kościuszki w Chicago jest organizowany we wrześniu szkolny piknik. Jest to piękny akcent integrujący nas wszystkich w nowym roku szkolnym. Tegoroczny piknik, który odbył się w parku Catherine Chevalier Woods zorganizowany został pod hasłem „SZKOLNE FIFA, 2014” bowiem główną jego atrakcją był mecz piłki nożnej nauczyciele i rodzice kontra uczniowie. Mecz cieszył się ogromną popularnością; wszyscy uczniowie chcieli zagrać ze swoimi nauczycielami i katechetami, a co najważniejsze – zwyciężyć!
Po zaciętej walce w salwach śmiechu, mecz zakończył się remisem i rzuty wolne zadecydowały o wygranej uczniów. Nagrodami były prawdziwe piłki z Brazylii z napisem FIFA – Brazylia 2014. Były też oczywiście medale i nagrody pocieszenia dla wszystkich graczy.
Piknik rozpoczęliśmy uroczystą polową mszą św. odprawioną przez ojca Damiana Mazurkiewicza z naszej parafii św. Władysława. Ołtarz i czytania przygotowali katecheci, zaś oprawę muzyczną – szkolny zespół rodziców komunijnych „Na strunie” pod kierownictwem Katarzyny Grochowskiej.
W czasie pikniku wszyscy ojcowie mogli oglądać bezpośrednią transmisję meczu polskiej reprezentacji siatkówki z katowickiego spodka i wspólnie razem cieszyliśmy się z wygranej Polaków! Dla pozostałych uczestników pikniku przygotowaliśmy moc atrakcji: skoki i zjeżdżalnie w „moonwalku”, malowanie twarzy, robienie tatuaży, dmuchanie balonów, gry i zabawy sportowe, kolorowanie piłek i pucharów, rozbijanie piłek nożnych pełnych słodkich niespodzianek i wreszcie „talent show”, w którym prezentowali się tancerze, piosenkarki i sportowcy. Dla każdego były przygotowane specjalne nagrody.
Członkowie koła rodzicielskiego, szczególnie mamy, zadbały o nasze żołądki. Przygotowany był wyśmienity bigos, kiełbaski, popcorn i wiele innych pysznych wiktuałów, które zostały pochłonięte.
Dziękujemy za ogromną pracę całego koła rodzicielskiego i prezes Agaty Kowalkowskiej. Mieliśmy też „Kawiarenkę u mamy”, gdzie można było wypić pyszną kawę na zimno ze specjalnym słodkim dodatkiem.
Wspaniała pogoda, świetna zabawa, pyszne jedzenie i ogromna ilość atrakcji zapewniły wielki sukces naszego pikniku, w którym wzięło udział około 500 osób. Kiedy musieliśmy kończyć zabawę, jego uczestnicy z widocznym ociąganiem żegnali się, ale organizatorzy zapewnili, że za rok znów się spotkamy. Zmęczeni, ale bardzo szczęśliwi i zadowoleni opuszczaliśmy plac piknikowy.
Spotykamy się ponownie 11 października o godz. 19.00 na szkolnej Zabawie Jesiennej w sali bankietowej „Grota” Zapraszamy!
Urszula Gawlik, dyrektor szkoły
[spacer color=”000000″ icon=”Select a Icon” style=”1″]
Nowa polska szkoła w Chicago
„Należy korzystać ze wszystkich środków, aby wychować dziecko otwarte na świat, który je otacza. Jednym z nich jest uczenie języków”
Rachel Cohen
Polskie szkoły w aglomeracji chicagowskiej rozpoczęły kolejny rok szkolny 2014/15. We wrześniu do tego grona dołączyła szkoła im. króla Kazimierza Wielkiego, która swoją edukacyjną działalność rozpoczęła pod adresem 9001 W. 159th. Orland Hills, oferując zajęcia w czwartki i soboty.
Celem szkoły jest nauczanie języka polskiego z elementami historii i geografii Polski. Szkoła oferuje także cieszące się dużym powodzeniem klasy dwujęzyczne dla uczniów, którzy słabo znają język polski lub w ogóle go nie znają. Z tego powodu szkoła rozpoczyna pracę nad przygotowaniem autorskiego programu dla klas dwujęzycznych, od klasy zerowej do ósmej. Program będzie przygotowany przez wykładowczynie z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego im. Jana Pawła II.
Szkoła KKW oferuje również zajęcia z religii, podążając za przepisami Archidiecezji Chicagowskiej, dotyczącymi programów i licencji niezbędnej do nauczania. W ramach akcji „Cała Polonia czyta dzieciom”, szkoła rozpoczęła wspólne czytanie – rodzice czytają uczniom fragmenty książek, aby rozbudzić u nich chęć sięgnięcia po lekturę i ciekawość poznania nowych, interesujących książek.
dyr. szkoły Bożena Buniowska
