Przenikliwy ziąb nie odstraszył. Ci, którzy wcześniej się zarejestrowali, zjawili się w komplecie. Ci, którzy w ostatniej chwili postanowili pobiec, zostali przed startem dołączeni do listy uczestników. Prawie dwa tysiące biegaczy od 10 do 86 lat o symbolicznej godzinie 11.11 wyruszyło na trasę Biegu Niepodległości. Do pokonania mieli dystans dziesięciu lub pięciu kilometrów. Dobiegli lub doszli prawie wszyscy, a najszybciej Marisa Ruhter i Krzysztof Bąk. Oboje w nagrodę otrzymali bilety do Polski ufundowane przez Polskie Linie Lotnicze LOT.
Już od godziny dziewiątej przy Montrose Harbor zaczęły królować biało-czerwone barwy. Niektórzy pobierali jeszcze pakiety startowe, inni próbowali się w ostatniej chwili zarejestrować. Byli też tacy, którzy wykorzystali ofertę masażystów jednego ze sponsorów biegu Athletico Physical Therapy i rozciągnęli swoje mięśnie i stawy.
Ci, którzy na to się nie zdecydowali, zostali poddani rozgrzewkowej terapii Magdaleny Huk. Wydawało się, że po ubiegłorocznym Biegu Stulecia “Dzika” wyczerpała już swoje zasoby żywiołu i energii. Nic z tych rzeczy. Prawie półgodzinna rozgrzewka, pełna spontaniczności, werwy i urozmaiconych układów przygotowała każdego nie tylko do pokonania dystansu, również ukończenia go w znakomitej formie.
Dodatkową porcję energii i pewnie też odrobinę nostalgii wlał w serca uczestników Funky Polak. Przed biegiem zaprezentował on swoje najnowsze nagranie “Jesteś”, które w sposób szczególny wpisało się w symbolikę biegu i przekonało wszystkich, że warto było w tym miejscu i w tym czasie się znaleźć. A po biegu przyszedł czas na największe przeboje, które były znakomitym depełnieniem niedzielnego wydarzenia.
Frank Spula, prezes Związku Narodowego Polskiego, wyraził radość i dumę, że jest nas w tym dniu tak dużo, podkreślając, że Polacy potrafią się mobilizować i świętować tak doniosłe historyczne rocznice. Jacek Niemczyk, dyrektor stacji WPNA 103.1FM, która podjęła się roli organizatora biegu i jego pilotowania od pierwszej minuty rejestracji, aż do ostatniej, również nie ukrywał swojej satysfakcji. Podziękował za tak liczne przybycie, życząc samych pozytywnych wrażeń.
Emilia Topór, utalentowana wokalistka, pianistka i skrzypaczka odśpiewała hymny amerykański i polski. Pierwszy wysłuchany w skupieniu, drugiemu towarzyszył akompaniament dwóch tysięcy gardeł. Chmur wprawdzie nie przegonił i nie utorował drogę słońcu, ale wrażenie pozostawił takie, że pamiętać się będzie bardzo długo.
O godzinie 11.11 wystrzał armaty Boforsa, która w czasie drugiej wojny światowej dziurawiła niemieckie czołgi, dał sygnał do startu biegu na 10 kilometrów. Cztery minuty później ponowny wystrzał poderwał do biegu uczestników dystansu dwa razy krótszego.
Po 35 minutach i 23 sekundach na mecie pojawił się zwycięzca. Krzysztof Bąk, mieszkający w Schaumburgu, pochodzący z Bielska-Białej, wyprzedził po pasjonującym finiszu ubiegłorocznego triumfatora Biegu Stulecia Damiana Bednorza i znanego polonijnego narciarza i maratończyka Jana Myrdę.
Wśród kobiet pierwsza linię mety minęła Amerykanka Marisa Ruhter, która okazała się szybsza od zwyciężczyni sprzed roku Anety Ziemiańskiej.
Ruhter i Bąk w nagrodę polecą do Polski, stali się bowiem posiadaczami biletów ufundowanych przez Polskie Linie Lotnicze LOT. Ci, którzy wygrali swoje kategorie wiekowe, otrzymali statuetki. Wszyscy natomiast, którzy dobiegli do mety, mogą z całą powagą traktować siebie w kategorii zwycięzców. Postanowili, że tej niedzieli nie może ich zabraknąć przy Montrose Harbor. Przyszli z najbliższymi, niekiedy mającymi kilkanaście miesięcy. Wystartowali i dobiegli, dając wyraz nie tylko wiary w to, że się powiedzie, również przykład szacunku dla tak symbolicznego wydarzenia.
Powrócimy do niego w szczegółowej relacji w weekendowym wydaniu “Dziennika Związkowego”.
Dariusz Cisowski
Na zdjęciu głównym: Rośniemy w siłę. Jest nas coraz więcej!
Zdjęcia: Artur Partyka
