Założone w 1922 Zrzeszenie Amerykańsko-Polskie(ZAP) jest niedochodową agencją pomocy socjalnej oferującą wachlarz usług dla Polonii oraz wszystkich tych, którzy potrzebują pomocy. Świadczenia oferowane są w językach polskim i angielskim z pełnym uwzględnieniem istniejących różnic kulturowych.
W szerokiej ofercie agencji są programy edukacyjne dla dorosłych, usługi z zakresu pośrednictwa pracy, kompleksowe poradnictwo psychologiczne i leczenie uzależnień oraz usługi imigracyjne. Zrzeszenie Amerykańsko-Polskie (Polish American Association, PAA) działa również na rzecz obrony praw imigrantów. Szczegółowe informacje można uzyskać na stronie www.polish.org albo w jednej z dwóch placówek zrzeszenia w Chicago mieszczących się przy 3834 N. Cicero Avenue, tel. (773) 282-8206 oraz 6276 W. Archer Avenue, tel. (773) 767-7773.
Rubryka ZAP (PAA) będzie się ukazywała na łamach ,,Dziennika Związkowego” co miesiąc prezentując kolejne usługi, jakie agencja świadczy polonijnej (i nie tylko) społeczności.
[spacer color=”8BC234″ icon=”Select a Icon” style=”1″]
Przemoc domowa jest jednym z najpoważniejszych problemów społecznych, dotykających również polonijną grupę etniczną. Zrzeszenie Polsko-Amerykańskie od 25 lat prowadzi program terapeutyczny dla sprawców przemocy domowej, dzięki któremu mężczyźni używający przemocy mają szansę na zmianę swoich toksycznych zachowań i nauczenia się alternatywnych sposobów reagowania.
U podstaw filozofii programu PAIP (Partner Abuse Intervention Program), skierowanego do mężczyzn – sprawców przemocy domowej, leży logiczne przekonanie, według którego rozwiązanie problemu przemocy domowej jest możliwe tylko dzięki zmianie zachowań tych, którzy przemocy się dopuszczają, czyli sprawców. Terapeuci PAIP traktują przemoc domową jako zbiór zachowań, które można i trzeba modyfikować, a stosowanie przemocy wobec bliskich – jako świadomy wybór sprawcy. Obok pomocy ofiarom przemocy domowej, program PAIP to najskuteczniejsza metoda zapobiegania przemocy, a co za tym idzie – tragediom maltretowanych kobiet i dzieci. Program skierowany jest do mężczyzn, ponieważ to oni odpowiedzialni są za 85 proc. przypadków używania przemocy w rodzinie.
PAIP – dla kogo?
Grupy dla sprawców przemocy domowej w Zrzeszeniu Polsko-Amerykańskim istnieją od 25 lat i w tym okresie objęły pomocą około 700 mężczyzn – sprawców przemocy domowej. Program obejmuje 26 sesji, podczas której uczestnicy uczą się, czym jest przemoc domowa, jakie są jej rodzaje i geneza oraz jakie konsekwencje niesie jej używanie. Mężczyźni uczestniczący w grupach dowiadują się także, że istnieją alternatywy dla przemocy; uczą się podstaw zachowań asertywnych oraz sposobów konstruktywnej komunikacji.
Na program PAIP sprawcy przemocy domowej kierowani są zazwyczaj przez sądy, a ich udział i postępy w terapii nadzorowane są przez kuratorów sądowych. Ale zdarza się też, że po pomoc do terapeutów ze Zrzeszenia Polsko-Amerykańskiego zwracają się mężczyźni zaniepokojeni swoimi zachowaniami i tendencjami do używania przemocy wobec bliskich. Często są zmotywowani do pracy nad sobą i wprowadzenia istotnych zmian w swoich przekonaniach, myśleniu i zachowaniach, a dzięki temu mają szansę na uratowanie swoich związków i znaczną poprawę funkcjonowania rodzin.
Przemoc jest wyborem
Skuteczność programu PAIP zależy od zaangażowania uczestników w proces terapeutyczny. Jego najważniejszym elementem, niezbędnym do zmiany zachowań i powstrzymywania się od stosowania przemocy, jest wzięcie pełnej odpowiedzialności za swoje słowa i czyny. Wielu sprawców przemocy domowej ma z tym problem, rozkładając lub przerzucając odpowiedzialność za przemoc na swoje żony, partnerki i innych członków rodziny. Częste, zwłaszcza na początku terapii, jest minimalizowanie zachowań przemocowych i ich skutków oraz szukanie usprawiedliwień dla swojego postępowania. Dopiero po przyznaniu się do stosowania przemocy i wzięciu odpowiedzialności za swoje zachowania możliwe jest pełne wyeliminowanie przemocy z życia rodzinnego.
Przemoc domowa jest wyborem sprawcy. Jej stosowania nie można usprawiedliwiać piciem alkoholu, braniem narkotyków, problemami społecznymi i psychologicznymi czy cechami charakteru. Każdy sprawca przemocy może zmienić swoje postępowanie i podjąć działania zmierzające do powstrzymania się od przemocy – jeśli naprawdę tego chce.
Czym jest przemoc domowa?
Przemoc domowa najczęściej i niejako automatycznie kojarzy się z rodzinami patologicznymi i stosowaniem przemocy fizycznej, czyli biciem, kopaniem, popychaniem i innymi sposobami fizycznego znęcania się nad ofiarą. Przemoc seksualna to także skrajny rodzaj przemocy domowej. To przymuszanie partnerki do niechcianych kontaktów seksualnych lub nieakceptowanych przez nią form współżycia, a w najbardziej drastycznych przypadkach – gwałt. Zanim dojdzie do pobicia lub gwałtu (przemoc seksualna), sprawcy stosują wiele taktyk przemocowych, które nie wydają się być aż tak drastyczne, ale w rezultacie prowadzą do eskalacji przemocy i niosą ze sobą traumatyczne skutki dla całej rodziny sprawcy. Wśród taktyk przemocowych najczęściej stosowana jest przemoc emocjonalna, czyli działania sprawcy mające sprawić, że ofiara czuje się gorsza. Sprawca osiąga to za pomocą krzyku, wyzwisk, drwin i sarkastycznych komentarzy na temat ofiary, która w efekcie utwierdza się w przekonaniu swojej o niskiej wartości. Inną taktyką jest zastraszanie ofiary, poprzez używanie gróźb werbalnych (np. uderzę cię, zabiję, popełnię samobójstwo, itp.), wykonywanie groźnych gestów i min, a także niszczenie sprzętów domowych i znęcanie się nad zwierzętami. Kolejna taktyka to izolowanie ofiary od rodziny, znajomych, przyjaciół, a w efekcie – od społeczeństwa. Sprawcy przemocy często nie chcą, aby ich partnerki pracowały zawodowo, spotykały się z koleżankami i członkami rodziny. Postępująca izolacja społeczna ofiar sprawia, że coraz trudniej jest im zwrócić się o pomoc, a w rezultacie stają się osamotnione i bezradne wobec narastającej przemocy. Używanie dzieci to kolejna taktyka przemocy domowej, szczególnie częsta w przypadku rozwodu lub separacji. Skonfliktowani rodzice często wyładowują swoje frustracje informując dzieci o podłożu konfliktu i przedstawiając dziecku matkę lub ojca w niekorzystnym świetle. Zdarza się, że nastawiają dziecko przeciwko rodzicowi lub traktują je jako emisariusza, służącego do przekazywania wiadomości i załatwiania spraw. Następny rodzaj przemocy domowej to przemoc ekonomiczna. Polega na wytworzeniu zależności ekonomicznej, w której partnerka jest finansowo zależna, a co za tym idzie – kontrolowana przez sprawcę.
Władza i kontrola
W samym centrum, a właściwie u podstaw zachowań przemocowych znajduje się niezwykle silna potrzeba dominacji, wypływająca z przymusu posiadania władzy i kontroli nad partnerką i innymi członkami rodziny. Mężczyźni-sprawcy przemocy żyją w przeświadczeniu o swojej wyższości nad partnerkami, a nierzadko prezentują cały wachlarz przekonań dotyczących nadrzędnej pozycji mężczyzny nad kobietą. Potrzeba władzy i kontroli jest najczęściej wyuczona, przekazywana sprawcy już w dzieciństwie przez innych mężczyzn, członków rodziny, np. ojca, dziadka lub brata. Używanie przemocy domowej wypływa wprost z otaczającej nas kultury i wciąż obowiązującego modelu rodziny, opartego na patriarchacie i dominacji mężczyzny.
Uczestnicy grup programu PAIP podczas sesji terapeutycznych rozpoznają własne przekonania na temat kobiet, ról płciowych i własnej potrzeby posiadania władzy i kontroli nad rodziną. Część z nich jest skłonna modyfikować swoje opinie, przekonania i wierzenia, a następnie wypracować nowe – oparte na zasadzie równości kobiet i mężczyzn oraz poszanowaniu godności swoich partnerek i dzieci. Dopiero po zmianie przekonań możliwa jest praca nad modyfikacją zachowań przemocowych i naukę konstruktywnej komunikacji, opartej na współpracy, partnerstwie i poszanowaniu godności drugiego człowieka. Uczestnicy programu, którzy zdecydują się na odrzucenie przekonań i zachowań przemocowych mają szansę na naprawienie wyrządzonych krzywd i uratowanie zniszczonych przemocą domową rodzin. Ze sprawców mogą stać się opiekuńczymi i odpowiedzialnymi mężami i ojcami oraz – co bardzo istotne – zatrzymać koło przemocy domowej, która krzywdzi rodziny często od wielu pooleń.
Mężczyźni zainteresowani wzięciem udziału w grupach PAIP proszeni są o kontakt z koordynatorką programu, Ewą Susman i telefon pod numer 773-427-6357
Grzegorz Dziedzic i Ewa Susman
Koordynatorzy Programu PAIP
fot.Pixabay.com
