Był charyzmatycznym showmanem o wielkim talencie muzycznym. Królem estradowego kiczu i ekstrawaganckiego luksusu. W swoich koncertach łączył muzykę klasyczną z muzyką pop. Uwielbiany przez tłumy, był najlepiej zarabiającym artystą drugiej połowy XX wieku. Mowa oczywiście o Władziu Valentino Liberace, znanym jako Mr. Showmanship – amerykańskim pianiście i wokaliście polskiego pochodzenia.
Liberace urodził się 16 maja 1919 r. w West Allis koło Milwaukee w Wisconsin, a zmarł 4 lutego 1987 r. w Palm Springs w Kalifornii. Ojciec, Salvatore „Sam” Liberace, był włoskim emigrantem, a matka, Frances Zuchowska, miała polskie korzenie.
Mały Władziu bardzo wcześnie objawił talent muzyczny. Naukę gry na fortepianie zaczął w wieku 4 lat. Jego wybitne zdolności dostrzegła pianistka Florence Kelly, która uczyła w Wisconsin College of Music. To właśnie u Kelly młody Liberace zdobył klasyczne wykształcenie muzyczne. Już od najmłodszych lat Liberace fascynował się polskim pianistą Ignacym Janem Paderewskim. Wielkie wrażenie na chłopcu wywarł koncert grany przez Paderewskiego w Pabst Theater w Milwaukee w 1926 r. Historię osobistego spotkania z Paderewskim Liberace opowiadał wielokrotnie. Swój ostatni występ, w Radio City Music Hall w Nowym Jorku w 1986 r., zadedykował między innymi swojemu mistrzowi – Paderewskiemu.
Muzyk wszechstronny
Muzyka całkowicie pochłaniała młodego Liberace, grał gdziekolwiek miał okazję, w kinach w czasach filmu niemego, w lokalnej stacji radiowej, akompaniował na kursach tańca, w klubach i na weselach. Grał dla swoich rówieśników i dla starszej publiczności. W czasach Wielkiego Kryzysu wspomagał finansowo rodzinę, grając w kabaretach i knajpach piwnych. Wykonywał ragtime, jazz i popularne melodie. W dalszym ciągu studiował muzykę klasyczną, a granie dla tak zróżnicowanej widowni pomogło Valentino w młodym wieku uzyskać duże doświadczenie w kontakcie z rozmaitą publicznością. Będąc jeszcze w szkole, Liberace wykazywał zainteresowanie kulinariami i modą, tworząc ciekawe stroje na różne okazje. W późniejszych latach napisał kilka bestsellerów kulinarnych.
W 1940 r. zagrał II Koncert fortepianowy Liszta przy akompaniamencie Chicago Symphony Orchestra w Pabst Theater w Milwaukee. Niestety, perspektywy pianisty grającego muzykę klasyczną nie przedstawiały się zbyt optymistycznie. Lata 40. były dla Liberace latami poszukiwań stylu. Próbował szczęścia w stanach Środkowego Zachodu i na Wschodnim Wybrzeżu. W 1942 r. pojechał do Los Angeles, by po roku wrócić do Nowego Jorku. W swoich występach Liberace grał muzykę klasyczną na przemian z rozrywkową i najnowszymi szlagierami filmowymi. Wkrótce został zaangażowany przez MCA (Music Corporation of America) w tournée po Ameryce i Kanadzie. W 1944 r. po raz pierwszy wystąpił w Las Vegas, które później wybrał na główne miejsce swoich występów. Pod koniec lat 40. nazwisko Liberace było już dobrze znane w świecie muzyki rozrywkowej. W 1950 r. został zaproszony z występami przez prezydenta Trumana do Białego Domu, a w 1954 r., dwadzieścia lat po występach Paderewskiego, występował w Madison Square Garden w Nowym Jorku. Już w latach 40. występował w filmach, a w latach 50. rozpoczął karierę w telewizyjnych programach rozrywkowych.
Władzio showman
Jednak najlepiej czuł się na scenie. Liberace okazał się nieprzeciętnym showmanem o wielkiej wyobraźni. Swoje występy przygotowywał bardzo starannie, tak od strony muzycznej, jak i widowiskowej. Spektakle rozpoczynały się wjazdem rolls-royce’a na scenę. W trakcie jednego występu Liberace zmieniał kilkakrotnie swoje ekstrawaganckie stroje, angażował publiczność do wspólnej zabawy, a po spektaklu zapraszał widownię do dotykania swojego stroju i pierścieni, „bo przecież ona je kupiła”.
Liberace otrzymał dwie nagrody Emmy, sześć złotych płyt i dwie gwiazdy na Hollywood Walk of Fame. Zainspirował takie sławy jak Elton John, Freddie Mercury, David Bowie, Prince, Michael Jackson, a nawet Lady Gaga. Nakręcony niedawno przez HBO i obsypany wieloma nagrodami film pod tytułem „Behind the Candelabra” z Michaelem Douglasem i Mattem Damonem spowodował renesans zainteresowania muzyką i twórczością Władzia Liberace.
Iwona Bożek, MLIS
Muzeum Polskie w Ameryce
—————————————-
Na portalu internetowym YouTube można znaleźć występy Liberace, a także usłyszeć jak w wywiadzie pięknie wymawia swoje imię:
