Kolejna rewolucja w krainie iluzji. Ciekawe, jak będzie wyglądał świat gier komputerowych i trójwymiarowego kina za parę lat? Fotografia trójwymiarowa ma długą historię. Oglądałem w Polsce zdjęcia trójwymiarowe robione przez żołnierza Wehrmachtu z czasów ostatniej wojny, ale początki tej fotografii są jeszcze starsze. W czasach szkolnych robiliśmy zdjęcia tego typu na zajęciach w Młodzieżowym Domu Kultury. Jednak kłopoty techniczne związane z samym oglądaniem fotografii przy pomocy specjalnych okularów polaryzacyjnych, skutecznie zniechęcały do tego typu eksperymentów. Rozpowszechnianie tego typu fotografii ruchomej napotykało na poważne problemy techniczne i finansowe.
Jednak znakomity reżyser amerykański James Cameron zrealizował film „Avatar” w cyfrowej technologii „3D”, którego koszty przekroczyły 200 mln dolarów. Film ten wejdzie na ekrany w grudniu, ale parę dni temu miała miejsce – 15 minutowa prezentacja fragmentu trójwymiarowego przeboju. Entuzjaści tego typu kina zapowiadają początek nowej ery. Niektórzy wręcz twierdzą, że film ten rozpoczyna zupełnie nowy okres w kinematografii.
Tego rodzaju filmy „3D” nie nadają się do pirackiego kopiowania. Zapis na przemyconej do kina kamerze wideo nie oddaje efektu, jaki możemy przeżyć tylko w kinie. Trzeba się samemu pofatygować do miejscowego multipleksu, aby poddać się szokowej dawce trójwymiarowych obrazów.
Całe nasze życie jest trójwymiarowe, czyli „3D”, ale tego na co dzień nie zauważamy. Monotonia codzienności jakby spłaszcza ten wielowymiarowy obraz. Bogactwo kolorów, jakie oglądamy każdego dnia jest wręcz niewiarygodne, ale dopiero obraz zanotowany przez kamerę TV przykuwa naszą uwagę w telewizji. Obraz przekazywany przez ekran telewizyjny staje się jakby ważniejszy od naszego realnego życia. Patrzymy z zazdrością na osoby pokazywane jakby tylko one były w „3D”, przyglądamy się ich prywatnemu życiu w licznych kolorowych magazynach i nabieramy zupełnie fałszywego wyobrażenia, że oni są trójwymiarowi, a my, widzowie, czekamy w kolejce do bram wirtualnego „raju”.
Nasz świat zdecydowanie się już podzielił na tych żyjących w trójwymiarowym wymiarze „3D”, a do nich należą spekulanci finansowi, politycy i gwiazdy telewizyjne. Na żyjących w wymiarze „2D”, a do nich należą ci wszyscy, którzy z racji uzyskanego statusu społecznego nie boją się utraty pracy, bo mają jej gwarancje. Oraz na żyjących w wymiarze „1D”, czyli tych, co tworzyli związek zawodowy Solidarność, aby wywalczyć przestrzeń wielowymiarową dla tych z „3D”.
Ci politycy żyjący, w wymiarze „3D”, już przestali widzieć problemy wyborców żyjących w wymiarach „1D”. Polityków nie obowiązują żadne normy społecznego współżycia. Historię Polski piszą własną, na użytek własnej kampanii wyborczej i skierowaną do żyjących w płaskim wymiarze. Do pracy przyjmują kumpli bez potrzebnych kwalifikacji, o które podobno walczyli, ale obecny status „3D” zwalnia ich od przestrzegania reguł obowiązujących tych z wymiaru „1D”. Wyborcom obiecują czynienie cudów, ale sami w cuda nie wierząc, czują się zwolnieni z obowiązku ich dokonywania. Tak to żyjąc na tym Bożym świecie, żyjemy obok siebie w innych wymiarach.
Reżyser James Cameron przeniesie widzów „Avatara” w wymiar „3D”. Miejmy nadzieję, że po wyjściu z kina nie damy się sprowadzić do wymiarów „1D”, aby stanowić już zupełnie darmo grupę widzów dla politycznych kabotynów. Niech oni sobie szukają głupszych od siebie albo zaczną realizować obietnice wyborcze. Jeżeli tego nie potrafią robić profesjonalnie, to niech poszukają sobie innego zajęcia. Świat naprawdę jest wielowymiarowy i piękny.
Jednak strach oblatuje człowieka wyobrażającego sobie ten przyszły świat wirtualnych gier komputerowych, który będzie zdecydowanie atrakcyjniejszy od realnego życia. Co te biedne dzieciaki ze sobą poczną ?
9 września 2009
www.wojciechborkowski.com
