Chicagowscy pedagodzy chcą wyjść na ulice. 90 proc. nauczycieli zrzeszonych w związku zawodowym CTU, w przeprowadzonym w piątek głosowaniu opowiedziało się za podjęciem akcji strajkowej, jeśli miasto nie spełni ich postulatów. Po raz pierwszy od 25 lat chicagowska oświata stanęła przed widmem strajków.
Nauczyciele niezadowoleni są z decyzji burmistrza miasta, który nie zgodził się na wynegocjowane wcześniej podwyżki, przy jednoczesnym wydłużeniu godzin pracy chicagowskich szkół.
W piątkowym głosowaniu udział wzięło ponad 26 tysięcy nauczycieli zrzeszonych w związku zawodowym CTU. Jak poinformowała szefowa organizacji Karen Lewis, blisko 90 proc. z nich opowiedziało się za organizacją strajku. Wynik głosowania nie oznacza, że nauczyciele wyjdą na ulice, lecz daję związkowcom silną kartę przetargową w negocjacjach kontraktów z władzami miasta. Jeżeli władze oświatowe nie zgodzą się na stawiane przez CTU warunki, w jesieni w chicagowskich szkołach publicznych po raz pierwszy od 1987 roku może dojść do strajku.
Najważniejszym postulatem wysuwanym przez nauczycieli zrzeszonych w CTU jest podniesienie płac proporcjonalnie do wydłużenia czasu pracy. Pedagodzy chcą także zmniejszenia liczby uczniów w klasach, co przełoży się według nich na poprawę poziomu kształcenia.
Mianowany przez Rahma Emanuela szef Chicago Public Schools Jean-Claude Brizard w specjalnym oświadczeniu potępił decyzję o głosowaniu w sprawie strajku, zanim niezależny negocjator przedstawił swoje rekomendacje dotyczące nauczycielskich kontraktów. Ma do tego dojść w lipcu. Brizard twierdzi, że władze CTU narzuciły nauczycielom konieczność podjęcia decyzji w sprawie protestu, zanim mieli oni możliwość zapoznania się z propozycjami, jakie znajdą się w ich kontraktach
mp
