Wspomnienie Wielkiej Soboty

Wielka Sobota w polskiej tradycji i kulturze to dzień, w którym święci się pokarmy na stół wielkanocny, a po południu i wieczorem odwiedza kościoły, aby obejrzeć i oddać hołd Grobom Pańskim. Tak też zdarzyło się w tym roku w Warszawie, gdzie całe rodziny, znani aktorzy, politycy, emigranccy przybysze z różnych stron świata spotkali się na tradycyjnym kościelnym szlaku.

Od kościoła na Placu Trzech Krzyży, kierując się przez Nowy Świat na Krakowskie Przedmieście, a potem na Stare Miasto płynęła rzeka ludzi, w powadze i skupieniu przechodzących od świątyni do świątyni. Zarówno Krakowskie Przedmieście, jak i warszawska Starówka, bogate są w kościoły: św. Krzyża, Wizytek, Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, św. Anny, Katedra św. Jana Chrzciciela, Garnizonowy – to tylko niektóre z odwiedzanych przybytków.

Pamiętam, jak w czasach PRL-u każdy z Grobów Pańskich miał polityczny podtekst. Był symbolem narodowej niezgody na rzeczywistość. Wielu księży i proboszczów w tamtych czasach miało kłopoty z władzą, która co bardziej wymowne dekoracje i hasła próbowała zastopować. Ale kapłani nie poddawali się, a licznie odwiedzający wierni czerpali siłę i nadzieję z tych wiele mówiących symbolicznych Grobów.

W tym roku przeważała biel. Całuny, świece, kwiaty. I hasła związane ze śmiercią, która nierozerwalnie łączy się z życiem. Jakby w tych dekoracjach zawarte było przeczucie wydarzeń z następnej soboty. Jakby natchnienie przyszło z... 

Tekst i zdjęcia:

Bożena Jankowska