Jola Plesiewicz
Musical „Pippi Pończoszanka” na podstawie scenariusza oraz w reżyserii Kingi Modjeskiej odniósł spektakularny sukces. Zachwycił widzów wszystkich generacji.
Interesująca adaptacja powieści Astrid Lindgren od 78 lat znanej na całym świecie i uwielbianej przez dzieci oraz dorosłych zgromadziła w chicagowskim Vittum Theater podczas dwóch przedstawień zagranych w niedzielę, 5 czerwca pełny komplet widzów.
To wydarzenie miało szczególny charakter z kilku powodów. Odbyło się w weekend następujący po niedawno celebrowanym Międzynarodowym Dniu Dziecka. Było dedykowane widzom od trzech do stu trzech lat.
Po raz pierwszy Kinga Modjeska – aktorka, scenarzystka, reżyser, pedagog i dyrektor Sceny Polonia – powierzyła wszystkie role aktorom-uczniom ze Studium Teatru Modjeska. W roli tytułowej Pippi wystąpiła Victoria Iwiński.
Przed przedstawieniem Kinga Modjeska serdecznie powitała widzów kierując szczere podziękowania do sponsorów i przyjaciół, bez pomocy których realizacja przedsięwzięcia okazałby się znacznie trudniejsza.
„Pippi Pończoszanka” to historia o przygodach dziewięcioletniej, niezwykle inteligentnej, niepoprawnej dziewczynki o imieniu Pippi, piegusce o marchewkowych włosach zaplecionych w warkoczyki zakręcone jak sprężynki. Pippi miała dobre serduszko i przy każdej okazji zmyślała jak z nut.
Przedstawienie rozpoczęło się i zakończyło imponującą muzycznie i tanecznie sceną piratów szorujących pokład statku. Nic wilkom morskim nie było straszne, kiedy dowodził nimi ojciec Pippi, kapitan Efraim Pończocha i towarzyszyła im piosenka.
Tym bardziej złowieszczo zatrzepotała na scenie foliowa fala wzburzonego morza, kiedy piraci zatańczyli na pokładzie błyskając nożami trzymanymi w ręce. Po morskiej zawierusze Pippi postanowiała zejść na ląd „wybierając życie i to, co będzie dalej”.
Następujące po sobie epizody to kolejne, ciekawie zilustrowane przygody bohaterki, która nigdy nie czuła się samotna mimo że w Willi Śmiesznotce zamieszkała tylko z koniem i małpką zwaną Panem Nilssonem bo miała dwoje wspaniałych przyjaciół, Tommy’ego i Annikę.
Spektakl opowiadał, że niesforna Pippi zawsze kierująca się dobrem innych ze skrzynią pełną złotych monet świetnie dawała sobie radę w życiu.
Maluchy ze studium teatralnego zaimponowały kunsztem artystycznego przygotowania podczas sceny w szkole recytując wiersz „Abecadło”, czy śpiewając o tym, że w każdej sytuacji piosenka dodaje sił.
Wzruszyło i rozbawiło oglądających odegrane spotkanie w ogrodzie, gdzie Pipi dziwacznymi manierami siała zgorszenie wśród pań z towarzystwa, gdzie ze smakiem zjadła ciastko, które nie było jej przeznaczone.
Wszystkim spodobał się dynamiczny taniec piratów z pieniędzmi.
Na początku przeraziły oglądających, aby potem rozśmieszyć plany złodziei posługujących się przewodnikiem instruującym jak zostać przestępcą doskonałym dla rozrywki i zysku, aby wykraść Pippi skarb piratów.
Opowieść Modjeskiej o Pippi miała szczęśliwe zakończenie z morałem.
Odnaleziony ojciec-kapitan powrócił na morza i oceany, a Pippi pozostała na lądzie, w Willi Śmiesznotce, wśród przyjaciół i powróciła do szkoły, aby mieć ferie, tak jak inne dzieci oraz pilnie uczyć się tabliczki „schorzenia”, to znaczy mnożenia.
Podsumowując wrażenia po spektaklu Kinga Modjeska powiedziała:
– Powieść Astrid Lindgren to klasyka światowa. Uwielbiam klasykę. Ważna jest dla mnie dobra literatura. Po raz pierwszy postanowiłam, że oddam wszystkie role i te duże, i te małe całej szkole, czyli Studium Teatru Modjewska, bo do tej pory grały tylko epizody. Dzieci były niezwykle inspirujące i zabawne. Zagrały dzieci dzieciom. Dzień Dziecka wszystko to pięknie wiąże. Kończąc na temat klasyki, która jest dla mnie tak ważna (…) uczę mojego syna, że zamiast ipoda czytamy książkę (…) i odnoszę w tym sukcesy.
Kinga Modjeska mówiąc o ciepłym przyjęciu przedstawienia przez publiczność podkreśliła:
– Cudownie nas przyjęli. Bardzo się cieszę. To jest dla mnie najpiękniejszy prezent. (…) Piętnaście lat temu, kiedy zakładałam szkołę, tych spektakli dla dzieci nie było tak wiele. Dziś jest nas na rynku dwie, może trzy grupy, które dedykują swoją pracę dzieciom, młodzieży. Więcej jest kabaretów dla dorosłych. Ja stawiam na klasykę i edukację. Moja pasja to jest to, czym chcę się podzielić. Jestem świetnie wykształcona. Nadal się uczę: psychologia z psychiatrią, terapia poprzez sztukę. To wszystko mnie nakręca i tym się chcę dzielić. (…) Wyjście do teatru wiąże się z innym skupieniem, koncentracją, przebraniem się – to jest bardzo ważne. My tutaj edukujemy, przyszłe pokolenia na widowni i na scenie.
Na pytanie, jakie przesłanie jest skierowane do odbiorcy? Odpowiedź Kingi Modjeskiej była prosta:
– Nie bądźmy zawsze tacy na serio, słuchajmy naszej intuicji (…) Najważniejsza lekcja z tego spektaklu to to, żeby zawsze słuchać siebie i uczyć się. Każdy z nas był dzieckiem i każdy z nas powinien tym dzieckiem pozostać. Dlatego, że dzieci mają otwartość na świat i życie, nowe, nie boją się ludzi. Nie traćmy radości, szczerości, otwarcia. O tym jest „Pippi Pończoszanka”.
Tekst: Jola PlesiewiczZdjęcia: Dariusz Piłka[email protected]
,,Pippi Pończoszankę” zaprezentował Teatr Scena Polonia Studio Theater Modjeska. Wystąpili: Edyta Luckos, Marcin Kowalik, Studio Theater Modjeska oraz Centrum Ekspresji Artystycznej Szepty. Współpracowali: Andrzej Dylewski, Steve Olivieri, Małgorzata Adamczyk. Więcej szczegółowych informacji na temat spektakli i warsztatów teatralnych dla dzieci, młodzieży, dorosłych można uzyskać odwiedzając stronę interneową: www.kingamodjeska.com
