Jedynym politycznym pomysłem „opozycji totalnej” jest Polaków nastraszyć. Nastraszyć PiS-em i Kaczyńskim, oczywiście. Nie ma to nic wspólnego z postępowaniem opozycji w klasycznej demokracji (inna sprawa, że nie wiem, czy w „ponowoczesnym” świecie taka klasyczna demokracja i debata publiczna jeszcze w ogóle się gdzieś się uchowała). PO i Nowoczesna – abstrahując od tego, że zajęte są głównie przepychaniem się między sobą, kto bardziej nienawidzi prezydenta, rządu i ich zaplecza parlamentarnego – nawet nie próbują Polaków przekonać, że rządziłyby lepiej. Nawet nie próbują powiedzieć niczego na temat, jak by rządziły. Tak jakby zakładały, że to w ogóle Polaków nie obchodzi.
Jedyną ich aktywnością jest straszenie, że jak PiS dojdzie do władzy, to… Ktoś mnie poprawi, że PiS przecież doszedł już do władzy, i to półtora roku temu. Owszem, ale „opozycja totalna” jakby tego nie zauważyła i jak straszyła w kampanii wyborczej (przez co ją przegrała, bo wyborcy chcieli jednak czegoś więcej, niż „nie umiemy sprawić, żeby było lepiej, ale jak nas pogonicie od koryta, to będzie jeszcze gorzej”) tak straszy do dziś.
Zmieniają się tylko wywoływane przez opozycję i oddane jej media strachy. Zmieniają się w rytmie, rzekłbym, rozpaczliwym. Opozycja organizuje różnorakie hejty, histerie i lepiej czy gorzej zorganizowane kampanie straszenia, potem chwilę czeka, aż wzbudzona panika zadziała – po czym stwierdza ze zdumieniem, że ani trochę nie zadziałało. Więc szuka tematu następnego.
Trudno to spamiętać. W kampanii wyborczej PO i Nowoczesna straszyły, że PiS zrobi „średniowiecze” – państwo wyznaniowe, zakaz in vitro i palenie kobiet na stosie. Potem, że wprowadzi rządy faszystowskie, do czego nieuchronnie prowadzić miało odpowiedzenie chamówą na chamówę w Trybunale Konstytucyjnym. Było też straszenie totalną inwigilacją, jaką miało zaowocować uchwalenie nowej ustawy antyterrorystycznej, cenzurowaniem (w wersji hard – zabraniem) internetu, zniszczeniem Puszczy Białowieskiej (z racji wycinki drzew zaatakowanych przez szkodniki), śledztwami prokuratorskimi i więzieniem kobiet, które doznają poronienia… Ostatnio mieliśmy straszenie, że PiS wytnie wszystkie drzewa w Polsce. No a teraz najnowsze – PiS chce dokonać „polexitu”, to znaczy wyprowadzić Polskę z Europy.
Te wszystkie strachy przeplatają się, odkładane są na pawlacz i znów z niego wyciągane; na przykład obronie przed „wyprowadzaniem Polski z Unii” poświęcona była już, jeśli ktoś pamięta, największa jak dotąd manifestacja KOD w maju ubiegłego roku, kiedy to antypisowskie media roztrąbiły na cały świat o „półmilionowym proteście” (nawet „Wyborcza” przyznała potem, że manifestantów było 10 razy mniej – choć to jak na Polskę i tak dużo). Potem uznano, że gadanie o „polexicie” jest za głupie i nikt w nie nie uwierzy. Ale po tym, jak PiS wywołał na szczycie w Brukseli starcie o skrócenie kadencji Donalda Tuska i przegrał je sromotnie, starego upiora postanowiła „opozycja totalna” poddać liftingowi i znowu z nim paraduje. Od tygodnia temat „polexitu”, którego ani nikt nie planuje, ani w ogóle nie jest w praktyce możliwy, bulgocze we wszystkich antyrządowych szczujniach, podgrzewany różnymi wyssanymi z palca „fejkniusami”, na czele z sensacyjnym tytułem z „Rzeczypospolitej”, jakoby Marine Le Pen powiedziała, że „będzie współpracować z Kaczyńskim w demontażu Unii Europejskiej”. Oczywiście nic podobnego nie miało miejsca – powiedziała, że chce Unię „decentralizować” (a nie demontować), a na pytanie z sali, czy liczy w tym na pomoc Orbana i Kaczyńskiego odparła dyplomatycznie, że będzie się starała pozyskać dla tej sprawy każdego.
Najśmieszniejsze, że Polacy, im bardziej ich opozycja straszy, tym wydają się bać mniej i mniej.
Rafał A. Ziemkiewicz
(ur. 1964), rodem ze wsi, żyje w mieście, inteligent w 2. pokoleniu – absolwent polonistyki UW, pisarz, publicysta i współpracownik mediów elektronicznych. Autor ponad 20 książek – powieści (m.in. Walc Stulecia, Ciało Obce, Żywina, Zgred), zbiorów opowiadań (Coś Mocniejszego), felietonów (Viagra Mać, Uwarzałem Że) oraz esejów (Polactwo, Myśli Nowoczesnego Endeka, Jakie Piękne Samobójstwo). Negatywnie ustosunkowany do aktualnej rzeczywistości i klasy panującej. Obecnie w tygodniku „Do Rzeczy” i Telewizji Republika w czwartkowe wieczory prowadzi autorski program w Radiu Plus. Spełniony mąż i ojciec.
