Paul Krugman, zdobywca Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii, felietonista New York Times i profesor Princeton University, uważa, że planu budżetowego republikańskiego kandydata na wiceprezydenta, Paula Ryana, nie można traktować poważnie.
W poniedziałkowym blogu NYT Krugman pisze:
„Ryan nie zrobił żadnych obliczeń. Wyskrobał parę rzeczy na papierze i zakłada, że może obciąć podatki bez szkody dla kasy państwa poprzez likwidację bliżej nieokreślonych ulg. Chce zmniejszyć wydatki do poziomu z czasów Calvina Coolidge´a, nie mówiąc jednak, jak to zrobi. Uważa, że może zmienić Medicare na system talonów, co ma znacznie ograniczyć wydatki w porównaniu do projektowanych bez najdrobniejszej wskazówki, jak to ma funkcjonować.
Jest superkonserwatystą, z takim samym rekordem jak Michele Bachmann, która w dziedzinie obliczeń nie wykazała się kompetencją.
Kongresman z Wisconsin, obecnie partner wyborczy Romneya, w imieniu Partii Republikańskiej zabiega o zmniejszenie rządu i usług rządowych, o cięcia funduszy na programy społeczne, Medicare, Medicaid i Social Security, przy równoczesnych cięciach podatków dla najbogatszych Amerykanów.
Choć jest uważany za człowieka, który rozprawi się z deficytem, to jego propozycja budżetowa przyczyni się do zmniejszenia (w porównaniu z budżetem prez. Obamy) wpływów z tytułu podatków o $2.2 biliona w ciągu 10 lat. By wyrównać te straty Ryan proponuje cięcia wydatków w tym samym czasie o $5.3 biliona. Według felietonisty Washington Post, Ezry Kleina, biorąc pod uwagę fakt, że Ryan nie godzi się na cięcia programów militarnych, można przypuszczać, że zamierza walczyć z deficytem poprzez stopniowe zmniejszanie budżetu na Medicare, Medicaid i Social Security, aż około 2050 roku fundusze na te cele skurczą się o 70%.
Ryan zaproponował również cięcia podatków indywidualnych i korporacyjnych, pozbycie się podatków od dochodów kompanii, zysków od kapitału, nieruchomości i dywidend. Plan kandydata na wiceprezydenta obiecuje zlikwidować luki podatkowe, lecz nie wyjaśnia które.
Budżet Ryana jest wyjątkowo hojny w stosunku do najbogatszych Amerykanów. Zgodnie z tym planem w 2010 roku Mitt Romney zapłaciłby w podatku zaledwie 0.82%, dzięki eliminacji podatku od zysków kapitałowych”.
(eg)
