Świąteczne spotkanie w Okręgu XIII

Miesiąc styczeń obfituje w wiele spotkań bożonarodzeniowych, które są przedłużeniem tych najbardziej chyba lubianych świąt. W piątek 8 stycznia nowego roku 2010 w głównej siedzibie Związku Narodowego Polskiego odbyło się spotkanie, które zorganizowali komisarze Okręgu XIII, Irena Hercik i Zenon Olejniczak.
Przybyli przedstawiciele wielu związkowych Grup i Gmin, dyrektorka Anna Wierzbicka, prezes Kongresu Polonii Amerykańskiej na stan Illinois Kazimierz Chlebek.
Przywitał wszystkich komisarz Zenon Olejniczak, jak się później okazało styczniowy jubilat.Właśnie 8 stycznia pan Zenon obchodził urodziny i wszyscy złożyli mu serdeczne życzenia, a później gromko zabrzmiała wesoła piosenka ,,100 lat to za mało, 150 by się zdało”, którą odśpiewał ksiądz Dzieszko razem z zebranymi.
Po oficjalnym otwarciu świątecznego spotkania ksiądz Tadeusz Dzieszko pobłogosławił opłatki, którymi podzielili się wszyscy, życząc sobie tradycyjnie wszystkiego najlepszego.
Stanisława Rawicka, prezeska Gminy 91 i Grupy 2514, Towarzystwa Giewont, która nie była obecna na Sejmiku Okręgu XIII, dlatego też dopiero tego dnia otrzymała od komisarzy dyplom i prezent za zapisanie do Związku Narodowego Polskiego wielu nowych członków.
Spotkaniu towarzyszył trzyosobowy zespół muzyczny Profil Band, który śpiewał kolędy i inne świąteczne utwory.
Ten opłatkowy wieczór zakończył się smaczną kolacją.
Dzielenie się opłatkiem w czasie świąt Bożego Narodzenia to stara polska tradycja. Najstarsza wzmianka źródłowa o tej praktyce w polskich rodzinach pochodzi z końca XVIII wieku.
Co ona symbolizuje ?
Tradycja łamania się opłatkiem swoje korzenie ma w pierwszych wiekach chrześcijaństwa. Nie miała początkowo związku z Bożym Narodzeniem, była symbolem komunii duchowej członków wspólnoty.Z czasem na wigilijną mszę przynoszono chleb, który błogosławiono i którym się dzielono. Zabierano go też do domów dla chorych, czy tych, którzy z różnych powodów nie byli w kościele, przesyłano krewnym i znajomym.
Opłatek wigilijny jest symbolem pojednania i przebaczenia, znakiem życzliwości, przyjaźni i miłości, jest symbolem zgody. Tak jak chleb jest naszym pożywieniem na co dzień, tak ,,pożywieniem” dla chrześcijanina powinna być miłość.Dzieląc się opłatkiem składamy sobie życzenia dobra wszelakiego, zarówno materialnego jak też duchowego. W ten sposób wyraża się chęć bycia razem, bo przecież ludzie skłóceni nie zasiadają do wspólnego stołu.
Dopiero w średniowieczu pojawił się rodzaj pieczywa, którego forma przypomina dzisiejsze opłatki. Opłatki zawierały symbole religijne i ornamenty roślinne oraz scenki z narodzin Jezusa. Opłatki miały swoją symbolikę – miały zapewnić domowi dostatek i obfitość chleba, okruch opłatka z wigilijnego stołu wrzucony do studni miał oczyszczać wodę, a ludziom zapewnić zdrowie.
Opłatek w tradycji polskiej to cienki, przaśny chleb, czyli niekwaszony i niesolony. Znany był w Polsce już w XV wieku. Natomiast obyczaj dzielenia się opłatkiem w Wigilię przyjął się prawdopodobnie w XVIII wieku. Opłatek wypiekany jest z białej mąki pszennej i wody bez dodatku drożdży.
Kiedyś wypiekane one były przy klasztorach oraz kościołach. Używano w tym celu specjalnych metalowych form, do których wlewano ciasto. Wigilijny opłatek w odróżnieniu od hostii nie jest konsekrowany.
Na początku XIX wieku popularne stały się znane tylko w Polsce ozdoby z opłatka, które zawieszano nad stołem wigilijnym. Miały one zapewnić szczęście i powodzenie w nadchodzącym roku.
W niektórych regionach Polski opłatkiem obdziela się gospodarskie zwierzęta, uważając, że tak wielkiego święta powinny dostąpić wszystkie stworzenia. Opłatkiem dzielono się także symbolicznie z duszami zmarłych, składając opłatek na dodatkowym talerzu stawianym na wigilijnym stole. Zwyczaj ten zachowuje się do dziś w wielu jeszcze domach, ale dzielenie opłatkiem dzisiaj jest już wyłącznie polskim zwyczajem.
Krystyna Białasiewicz
Zdjęcia: Wanda Juda