Misterium Męki Pańskiej w parafii św. Konstancji
Niedziela Palmowa wieczorem. W chicagowskim kościele pod wezwaniem św. Konstancji zakończyło się wieczorne nabożeństwo. Niestety przykościelny parking nie pustoszeje jak zwykle. Z otwartych drzwi świątyni wychodzą pojedyncze osoby, ale jeszcze więcej wchodzi do środka. W ciągu kwadransa kościół wypełnia się „po brzegi” wiernymi. Około półtora tysiąca osób – starszych, dojrzałych, młodych i dzieci – przyszło zobaczyć sceny z ostatnich kilkunastu godzin Jezusa Chrystusa.
W duchu zadumy i modlitwy wszyscy czekają na zapowiadany przez księdza proboszcza Tadeusza Dzieszkę, jako szczególny wieczór modlitewny, spektakl Misterium Męki Pańskiej, który od połowy lutego przygotowywał zespół wykonawców z miejscowej parafii pracujący pod okiem reżyserki Krystyny Pokorny. Ponad 60 aktorów – amatorów wcieliło się w biblijne postacie, aby przypomnieć sceny sprzed dwóch tysięcy lat znane każdemu katolikowi ze stron Pisma Świętego.
Za scenę posłużyło prezbiterium, na którym na krótko zagościła prowizoryczna scenografia. były fragmenty murów Jerozolimy i palmy mające stworzyć klimat Ziemi Świętej. Przylegające do ołtarza przejścia, oblegane przez wiernych dla których brakło miejsca w kościelnych ławkach, były niemymi świadkami niepowtarzalnej Drogi Krzyżowej z udziałem rzymskich żołnierzy, żydowskich kapłanów i faryzeuszy oraz ludu Izraela, który dwa tysiące lat temu powiedział Chrystusowi „Nie”, skazując niewinnego na śmierć męczeńską, a domagając się uwolnienia złoczyńcy Barabasza dał świadectwo ludzkiej ułomności i grzechu. Stroje z epoki oraz akustyczne i oświetleniowe efekty specjalne sprawiły wrażenie autentyczności wydarzeń.
Scenariusz zakładał ukazanie nie tylko ostatnich godzin ziemskiej wędrówki Chrystusa, ale także liczne głosy sumienia przywołujące widzom w sercach i umysłach własne ułomności i grzechy. Słuchając padających ze sceny wyznań widzowie wielokrotnie mają okazję odpowiedzieć sobie na pytania: czy są dobrymi rodzicami, dziećmi, matkami, ojcami i ludźmi wypełniającymi boskie przykazania. Było to możliwe, dzięki ciekawemu zabiegowi polegającemu na wyeksponowaniu w scenariuszu samej Drogi Krzyżowej, w czasie której padały kwestie dotyczące współczesnego życia.
Sądząc po reakcji publiczności, która gorącymi oklaskami na stojąco nagrodziła twórców i aktorów, spektakl podobał się wyjątkowo. Wszyscy śledzili go z zaciekawieniem, zarówno starsi, jak i najmłodsi parafianie, dla których była to niezapomniana nauka religii, a dla wszystkich okazja do uduchowionej modlitwy.
Wierni wielokrotnie nie kryli wzruszenia i podziwu. – Doskonałe przedstawienie. Muszę się przyznać, że kilka razy ocierałam łzy – wyznała pani Jolanta Zaborska, która wraz z córką Anną i wnuczką Sylwią przyjechały na spektakl z innej parafii. Reżyserka Krystyna Pokorna ze łzami w oczach dziękowała za uznanie i kwiaty podkreślając wielokrotnie, że to chyba jedynie dzięki bożej opatrzności udało się tak przekonywująco zagrać. Wyjątkową kreacją była postać Jezusa, którą zagrał Dariusz Piatkiewicz.
Okres Wielkiego Tygodnia i Wielkanoc nierozerwalnie kojarzą nam się z trzema słowami: misterium, Pascha i Triduum – powiedział ks. kanonik Tadeusz Dzieszko po spektaklu. Czy my je jednak dobrze rozumiemy? Czy umiemy je dobrze odczytać – pytał w swoich rozważaniach stwierdzając, że znajomość tego, co kryje się pod osłoną języka Kościoła i liturgii, jest przecież warunkiem, by dobrze przeżywać najważniejsze dni w roku kościelnym. Misterium oznacza miejsce wtajemniczenia, ale także sakralną rzeczywistość znaną tylko wtajemniczonym. W sensie chrześcijańskim misterium oznacza niewidzialną i zbawczą rzeczywistość Bożą, która w jakiś dostrzegalny sposób objawia się i udziela ludziom oraz pozwala im uczestniczyć w życiu samego Boga.
Żydowskie święto Paschy jest pamiątką jednorazowego i niepowtarzalnego wydarzenia, dzięki któremu lud wybrany wyszedł z niewoli egipskiej na wolność.
Z tym wydarzeniem wiąże się też drugie znaczenie słowa „Pascha” – to także coroczny obchód święta, które upamiętnia tę jedyną i decydującą ingerencję Boga w dzieje wybranego ludu. Jest to „Pascha na cześć Pana. Kolejnym wymiarem jest Pascha chrześcijanina. Aby ta przemiana mogła się stawać udziałem ludzi wszystkich czasów, obchodzimy Misterium Paschalne. Obejmuje ono następujące wydarzenia z życia Jezusa Chrystusa: śmierć, zmartwychwstanie, wniebowstąpienie, a także zesłanie Ducha Świętego na apostołów. Śmierć i zmartwychwstanie Jezusa dokonały się w dniach żydowskiego święta Paschy. Upamiętnieniem całego Misterium jest święte Triduum Paschalne.
Wielki Piątek i Wielka Sobota to dni, w czasie których w kościele nie sprawuje się Eucharystii. Wspominamy wtedy śmierć Jezusa i Jego spoczynek w grobie. Wigilia Paschalna, rozpoczynająca się po zapadnięciu nocy Wielkiej Soboty, należy już do Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego i stanowi moment kulminacyjny całego Paschalnego Triduum, którego zwieńczeniem są Nieszpory Wielkiej Niedzieli. Od Wigilii Paschalnej do Nieszporów Niedzieli Zmartwychwstania celebrujemy bowiem pamiątkę zwycięstwa Jezusa nad śmiercią.
Tekst i zdjęcia:
Andrzej Baraniak
(Zdjęcia dostępne na: www.newsrp.smugmug.com)
