III Konferencja Międzynarodowego Stowarzyszenia Polskich Pielęgniarek pod hasłem: „Razem możemy zrobić o wiele więcej” odbyła się 6 listopada 2004 r. w audytorium Swedish Convenant Hospital w Chicago. Wzięło w niej udział ponad 150 pielęgniarek i położnych polskiego pochodzenia, wykładowcy oraz zaproszeni goście. Byli wśród nich między innymi: Franciszek Adamczyk konsul generalny RP, mecenas Krzysztof Kurczaba z Kongresu Polonii Amerykańskiej, Agnieszka Ptasznik z biura prokuratora generalnego, mecenas Eugene Kleine, psycholog Maryla Jaworska, Helena i Marek Gudzowscy i wielu innych.
Konferencję prowadziły Anna Frontczak i Barbara Mistal. Franciszka Staszewski, przewodnicząca i założycielka Stowarzyszenia rozpoczęła swoje wystąpienie następująco: „Razem możemy zrobić o wiele więcej”. W pojedynkę jest bardzo trudno. (Department of Education w Springfield nigdy nie słyszał o polskich położnych…). Jesteśmy sobie bardzo potrzebni. Przygotowaliśmy postulaty i dokumenty do przedyskutowana i podpisania, przekażemy je odpowiednim władzom. Prosimy też o wypełnienie ankiet, sformułowanie swoich oczekiwań i potrzeb, ale przede wszystkim rozmawiając ze sobą i przekazując sobie doświadczenia. Jesteśmy wspólnotą pielęgniarstwa, musimy sobie pomagać”.
Program konferencji obfitował w wystąpienia, które dostarczyły uczestnikom cennych wskazówek i informacji: o procedurach migracyjnych, o organizacjach polonijnych i ich zadaniach wobec polskiej imigracji. Przedstawiono krok po kroku proces nostryfikacji dyplomu, listę podręczników przydatnych do przygotowania się do zdawania egzaminów, a także informowano o dalszym kształceniu, o możliwościach pracy i płacach przed i po zdaniu egzaminów, wymieniano doświadczenia pomiędzy osobami zdającymi egzaminy i poszukującymi pracy.
No konferencji poruszony został też problem odpowiedzialności prawnej w pracy pielęgniarki. Można było się również dowiedzieć jak sobie radzić w sytuacjach trudnych, jakie są następstwa przeciążenia emocjonalnego, jak pokonać drogę od „stresu do pogody ducha”, można było poznać sposoby na relaks i usłyszeć o specyfice stresu na jaki jest narażona pielęgniarka.
Ważnym aktem było podpisanie protestu do CGFNS i do A.N.A wobec nieuznawania dyplomu położnych przez CGFNS. Uczestniczki konferencji dzieliły się wiedzą i doświadczeniem, zaopatrzyły się w ulotki i wizytówki. Dla wielu osób był to pierwszy kontakt ze Stowarzyszeniem. Jak można się było zorientować z rozmów, istnienie organizacji dawało im nadzieje, poczucie pewności, przynależności i wsparcia. „To świetnie, że jest miejsce, gdzie można uzyskać odpowiedzi na pytania, poradę i wsparcie”. „Cieszę sie, że mamy swoje stowarzyszenie; jest szansa, że instytucje będą się liczyć z jego głosem”, komentowały spotkanie uczestniczki.
Franciszka Staszewska uważa: „Proces nostryfikacji jest trudny. W obliczu niepowodzeń i trudności można się zniechęcić. Stowarzyszenie jest po to, żeby pokazać polskim pielęgniarkom i położnym w Ameryce, że jeśli chcemy wykonywać nasz zawód który tutaj jest naprawdę doceniany i daje satysfakcję i możliwości życia na dobrym poziomie musimy wykorzystać to co przywieźliśmy z Polski, i zrobić jeszcze ten wysiłek i zainwestować w siebie. Nie możemy czekać musimy się uczyć i mieć determinację i incjatywę. Stowarzyszenie oferuje daleko idącą pomoc: w znalezieniu szpitala, zorganizowaniu porady prawnej, korzystnego kursu ale my musimy znaleźć i poświęcić czas na naukę, zrobić ten wysiłek”.
Konferencja była możliwością uzyskania informacji, wymiany doświadczeń i integracji środowiska pielęgniarek i położnych. Honorowy gość z Polski, Maria Domagała redaktor naczelny magazynu „Pielęgniarki i Położne” przekaże prawdziwą informację o nostryfikacji dyplomów pielęgniarek i położnych w Stanach, na łamach naszego mieszęcznika w Polsce.
Maria Kordas
