Andrzej Fonfara po prawie trzech miesiącach od porażki z Joe Smithem powraca na scenę, otwierając nowy rozdział kariery sportowej i życia osobistego. Zmienił trenera Sama Colonnę na Virgila Huntera, przeniósł się do Kalifornii, myśli o kolejnej walce, ożenił się, urodził mu się syn, kończy budowę domu.
Hunter ostatnio zasłynął tym, że po 34 latach okazało się, że jest biologicznym ojcem znanej amerykańskiej wokalistki R&B Keyshi Cole. Na tych rewelacjach koncentrowała się uwaga bulwarówek, prasa sportowa natomiast od lat poświęca mu sporo uwagi dzięki dokonaniom, jakie ma na swoim koncie. Największą jego dumą jest Andre Ward, trzeci w światowym rankingu bez podziału na kategorie wagowe. Lepszej rekomendacji, tworzącej z Huntera jednego z najbardziej rozpoznawalnych bokserskich szkoleniowców, nie można sobie wymarzyć. Pod jego opieką są również Andre Berto i Amir Khan, teraz do tego towarzystwa dołączył Fonfara.
Fonfara twierdzi, że decyzję o zmianie trenera podjął sam. Być może tak było, jednak wydaje się, że stał za tym promotor Al Haymon, który doszedł do wniosku, że czas Colonny minął, a jedyną szansą zachowania nadziei na walkę o mistrzowski pas była zmiana otoczenia, zarówno sportowego, jak i towarzyskiego. Wybór padł na Huntera i kalifornijskie Oakland, w którym ma on swoją bazę szkoleniową. Haymon docenia to, że mimo usterek w obronie Fonfara zaszedł bardzo wysoko. Wie też, że jak poprawi ten element walki, może zostać najlepszy. Jednak żeby dotrzeć na szczyt, musi walczyć z tymi, którzy mocno biją i którzy zawsze znajdą lukę w gardzie Polaka. A wtedy powtórka Smitha nie będzie już zaskoczeniem. Wyeliminowanie opuszczania lewej ręki, schodzenie z linii ciosów, balans ciała będzie głównym zadaniem dla Huntera. On wie, że będzie nad czym pracować i co eliminować.
Colonna pracował z Fonfarą od początku jego profesjonalnej kariery. Wcześniej związany był także z Andrzejem Gołotą i Tomaszem Adamkiem. Fonfarę pod swoimi skrzydłami miał prawie 10 lat. Wydaje się to długim okresem, ale przecież Hunter z Wardem związany jest znacznie dłużej, a współpraca ta przynosi kolejne sportowe sukcesy jego podopiecznego. Inaczej było w przypadku Fonfary, którego atak szedł do przodu, obrona zaś pozostawiała dużo do życzenia. Przyjmował wiele ciosów, jego garda była nieszczelna, praca nóg też pozostawiała dużo do życzenia. Było to widoczne już w pojedynku z Hiszpanem Gabrielem Campillo, a w wojnie z Nathanem Cleverlym wręcz drastyczne. Fonfara zadał w niej rekordową ilość ciosów, ale niewiele mniej przyjął. Jednak dopóki wygrywał, nie zwracano większej uwagi na te niedoskonałości. Przegrana przez nokaut z Joe Smithem przechyliła czarę goryczy.
Pytaniem jest, czy Hunter mający pod swoją opieką Warda, przygotowującego się do walki z Sergiejem Kowalowem (odbędzie się w Las Vegas 19 listopada), będzie rzeczywistym trenerem Fonfary, czy tylko konsultantem z doskoku. Czy będzie się nim szczególnie przejmował, widząc w nim mistrza świata, czy będzie tylko jednym z kilku, których widuje, którym doradza i podpowiada, zaś priorytetem zawsze będzie Ward.
Fonfara przed wyjazdem do Kalifornii zakładał, że powróci do boksu w listopadzie. Pewnie nie będzie to walka ze Smithem, bo w kontrakcie pierwszej walki nie było klauzuli rewanżu. Po przegranej w Chicago Polak spadł w rankingu WBC z drugiego miejsca na dziesiąte, a to oznacza, że walki o pas też nie będzie. Przeciwnikiem może być ktoś zupełnie nieznany, co nie znaczy, że słaby. Zwycięstwo w tej walce potwierdziłoby słowa Fonfary o powrocie jeszcze silniejszym i zmotywowanym. Byłoby również szansą, aby przyciągnąć do siebie tych wszystkich, którzy odwrócili się od niego po skandalicznym wpisie na jednym z portali społecznościowym, na jaki sobie pozwolił po przegranej ze Smithem.
Dariusz Cisowski
