Narciarskie mistrzostwa świata w Lahti są pierwszą od lat dużą imprezą, na którą Justyna Kowalczyk nie pojechała w roli żelaznej faworytki. Wiara, że wróci z Finlandii z medalem jest jednak wielka, a zdobyć go ma we wtorkowym biegu na 10 km techniką klasyczną.
To właśnie tej konkurencji Kowalczyk podporządkowała całe przygotowania i trudno się dziwić takiej decyzji. Na 10 km „klasykiem” zdobyła swój pierwszy medal MŚ – 19 lutego 2009 roku w Libercu była trzecia. Dwa lata później w Oslo stanęła na drugim stopniu podium, a największy sukces odniosła w 2014 roku w Soczi, kiedy sięgnęła po złoto igrzysk olimpijskich.
Z 50 zwycięstw jakie podopieczna trenera Aleksandra Wierietielnego odniosła w zawodach Pucharu Świata, aż 17 miało miejsce na tym dystansie. To na nim cieszyła się z pierwszego pucharowego podium, kiedy 7 stycznia 2006 roku była trzecia w Otepaeae i na nim odniosła pierwszy triumf w zawodach tej rangi – 27 stycznia 2007 w tej samej estońskiej miejscowości.
Historia pokazuje, że medal jest we wtorek prawdopodobny, ale ten sezon trudno porównywać do poprzednich. W obecnym cyklu na starcie zawodów PŚ Kowalczyk stanęła tylko siedem razy. Przerwa od grudnia do lutego była efektem dominujących w tamtym czasie konkurencji rozgrywanych techniką dowolną, które nie służą jej kolanu.
Narciarka z Kasiny Wielkiej zastąpiła je rywalizacją w zawodach niższej rangi oraz obozami przygotowawczymi, m.in. w Lahti oraz Soczi. Do zmagań w PŚ wróciła 3 lutego w Pjongczangu, a następnego dnia wygrała w Korei bieg łączony. Wówczas na starcie nie stanęło jednak ponad 20 czołowych zawodniczek.
Ważnym sprawdzianem był rozegrany 19 lutego bieg na 10 km „klasykiem” w Otepaeae. Tym razem nikogo ważnego nie zabrakło, a Kowalczyk długo biegła tak, że można było liczyć na podium. W końcówce jednak bardzo osłabła i została sklasyfikowana na piątym miejscu. Do najlepszej, Norweżki Marit Bjoergen straciła 1.17,7 min, a do trzeciej, jej rodaczki Heidi Weng – 22,5 s.
– Jestem przekonany, że mimo zupełnie innych przygotowań niż we wcześniejszych latach, kiedy do dużej imprezy szykowała się przez częste starty w Pucharze Świata, będzie się we wtorek liczyła w walce o podium. Wiemy, że Justyna na starcie staje po to, aby być jak najlepszą – powiedział prof. Szymon Krasicki, były trener biegów narciarskich, a także promotor pracy doktorskiej Kowalczyk.
Przykładem niesamowitej zawziętości czterokrotnej zdobywczyni Kryształowej Kuli jest choćby wspomniany bieg w Soczi, w którego wygraniu nie przeszkodziła jej pęknięta kość stopy.
– Po Soczi mówiła, że gdyby meta była jakieś 100, 150 metrów dalej, to już by dalej nie dobiegła, bo to był kres jej możliwości. To świadczy o tym, jak ona potrafi zmobilizować się do takiego krańcowego wysiłku – dodał Krasicki.
W sukces Kowalczyk wierzą nie tylko on, czy wypowiadający się w podobnym tonie prezes Polskiego Związku Narciarskiego Apoloniusz Tajner, ale również tysiące kibiców.
Profil biegaczki na Facebooku śledzi blisko milion osób, co jest jednym z najlepszych wyników spośród polskich sportowców. Pod niemal każdym publikowanym przez nią zdjęciem pojawiają się setki pozytywnie zabarwionych komentarzy.
Kowalczyk pierwszy start w Lahti ma za sobą. W niedzielnym sprincie drużynowym razem z Eweliną Marcisz zajęły dziewiąte miejsce. Dla najlepszej polskiej narciarki nie wynik miał znaczenie, a przetarcie przed najważniejszym biegiem i odwrócenie uwagi od oczekiwania. O swoich szansach na medal i najgroźniejszych rywalkach nie chciała mówić.
– Jest siedem bardzo dobrych dziewczyn, a które zdobędą medale zobaczymy we wtorek. Skupiam się przede wszystkim na tym, abym zaprezentowała to, co najlepiej potrafię – podkreśliła.
(PAP)
