Cicha, ładna uliczka Burling, leżąca na wschód od Halsted Street, nosi nazwisko architekta, które zostało tam uwiecznione dwukrotnie, bo również w nazwie zabytkowego szeregu dziesięciu murowanych domów mieszkalnych, znanego jako Burling Row Houses District, a stojącego między ulicami Webster i Belden.
Jest to jeden z najlepiej zachowanych zespołów domów, zbudowanych wkrótce po wielkim pożarze Chicago 1871 roku, zgodnie z nowymi przepisami, wymagającymi od nowych budynków odporności na ogień.
Domy – wzniesione w 1875 roku według projektu Edwarda J. Burlinga i numerowane od 2225 do 2245 North Burling Street – są klasycznym przykładem stylu włoskiego, popularnego w chicagowskiej architekturze między wojną domową a końcem lat 1970.
Ponieważ zostały pomyślane jako całość, demonstrują – mimo pewnego zróżnicowania szczegółów elewacji – wyjątkową harmonię architektoniczną, podkreśloną wspólną wysokością i wspólnym, doskonale zachowanym drewnianym gzymsem pod dachem.
Zdobione dyskretnie i z umiarem domy mają dekoracyjne zwieńczenia okien i drzwi, rzeźbione w drewnie wsporniki daszków nad wejściem, kolumienki, a nawet ozdobne wieszaki do węży ogrodowych.
Burling był jednym z najwcześniej działających i najwybitniejszych w Chicago architektów, wśród którego zrealizowanych projektów pozostały do dziś takie historyczne budynki, jak przekształcony niedawno w muzeum Nickerson House przy Erie Street, Church of the Epiphany przy South Ashland Avenue i episkopalny kościół św. Jakuba (St. James Cathedral) w Downtown.
Domy przy Burling Street zostały wpisane na listę zabytków chicagowskich w listopadzie 2000 roku.
Tekst i zdjęcia:
Krystyna Cygielska
