Polski piosenkarz i autor piosenek – Waldemar Kocoń zmarł 2 września w Warszawie po wielu latach walki z białaczką. Miał 63 lata. Zmarłego znalazła w niedzielę w jego mieszkaniu opiekunka.
Artysta urodził się w Warszawie 17 kwietnia 1949 roku. Kocoń debiutował w Klubie Studentów UW Hybrydy. W 1969 roku zdobył I nagrodę na Kiermaszu Piosenki Studenckiej („Wracaj”- muz. J. Pilecki, sł. R. Bogdan). Po zajęciu I miejsca w programie telewizyjnym Proszę dzwonić (1969 r.) otrzymał propozycje współpracy z radiem, telewizją, Pagartem, Stołeczną Estradą, Polskimi Nagraniami. W 1971 roku zarejestrował debiutancki singel dla wytwórni Muza. Brał udział w wielu krajowych i zagranicznych festiwalach, zdobywając nagrody i wyróżnienia. Związując się ze Studiem Piosenki ZAKR-u w warszawskim hotelu Bristol, W. Kocoń na kilka lat trafił pod wokalno-artystyczne skrzydła wybitnej śpiewaczki, reżysera i pedagoga Marii Fołtyn. Występował w największych salach koncertowych w Polsce, w Niemczech, w krajach byłego Związku Radzieckiego, w Bułgarii, byłej Czechosłowacji. Wielokrotnie wyjeżdżał na występy dla Polonii w USA i Kanadzie.
W listopadzie 1981 roku pojechał tam po raz szósty. Stan wojenny zastaje go w Nowym Jorku. Rok później zamieszkał w Chicago. Prowadził w ośrodkach polonijnych własny program One Man Show i własny program radiowy Kocoń przed północą (od 1991 roku). Po 19 latach powrócił do kraju. Poza występami czynnie działał na rzecz ochrony zwierząt, zwłaszcza dzikich kotów.
Wydał 16 płyt, m.in.: Waldemar Kocoń (1974), O samym sobie (1975), Wielki romans (1978), Znaki miłości (1995), Przeobrażenia (2000), Dla Ciebie Polsko, Tobie Ameryko (2002), Wyznania najcichsze (2004), Dla Ciebie Polsko (2006), Zagrożenia (2007).
Źródło: Wikipedia
