Dla jednych cud, dla innych zwykły zaciek na ścianie pod wiaduktem. Ściana przy ulicy Fullerton pod wiaduktem nad autostradą Kennedy w Chicago od 2005 roku przyciągała tłumy wiernych. Od dwóch miesięcy – kiedy miasto położyło warstwę tynku zasłaniając zaciek, przychodzi tu znacznie mniej ludzi, za to historia „cudu” trafiła na deski teatru.
Autorką sztuki „Our Lady of Underpass” (Nasza Pani Wiaduktowa) jest Tanya Saracho, zaś reżyserem Azar Kazemi. Wystawienia tekstu podjął się teatr działający przy Elgin Community College. Dialogi zbudowano na podstawie wywiadów z przychodzącymi pod wiadukt ludźmi, którzy przy Fullerton modlili się, zostawiali kwiaty i obrazki, palili świeczki. Bohaterowie reprezentują przekrój mieszkańców Chicago; są wśród nich Meksykanie, Portorykanie, jest także Magdalena, polska pielęgniarka, która pod wiadukt przyprowadza swoją matkę, by mogła się pomodlić.
Miasto kilkakrotnie próbowało zetrzeć zaciek. Sróbowano czyścić ścianę wodą pod wysokim ciśnieniem, kilkakrotnie nakładano warstwy świeżego tynku. Za każdym razem działania te spotykały się z protestami wiernych, którzy odwiedzali regularnie miejsce pod wiaduktem na Fullerton. Za każdy razem wcześniej czy później zaciek przypominający wizerunek Matki Boskiej ponownie się uwidaczniał. Ostatnie próby, nałożenie świeżej warstwy tynku, trwale zatarły zaciek.
Mimo tego, na miejsce powracają najwierniejsi, tacy jak Jose Martinez, który od ośmiu miesiecy regularnie, co dzień odwiedza ten odcinek Fullerton. I nie tylko on. Ciągle zaglądają tu ludzie różnych wyznań, w różnym wieku. Dotykają ściany, zostawiają obrazki.
Niewielu z nich, jeśli w ogóle jacyś, obejrzało sztukę wystawioną przez ECC, bo dla nich życie to nie teatr.
(mb)
[cincopa A0CAAKb-zmhC]
