Nadal bardzo popularny wśród milionów amerykańskich wyborców (w tym wojskowej młodzieży), były republikański kandydat na prezydenta, kongresman Ron Paul, przed inwazją na Irak ostrzegał przed konsekwencjami wojny. Dziś nie ma już żadnych wątpliwości, że miał rację. Poniżej drukujemy obszerne fragmenty z ostatniej wypowiedzi Rona Paula w tej sprawie oraz sprawozdanie z Washington Post z kongresowych przesłuchań irackiego inspektora, potwierdzające słuszność argumentów kongresmana wysuniętych kilka miesięcy przed wojną.
„10 września 2002 roku postawiłem 35 pytań dotyczących wojny w Iraku. Rezolucję wojenną zatwierdzono 17 października. Dziś, kiedy niektórzy z moich współpracowników usiłują odzyskać wiarygodność w sprawie ograniczeń wydatków, chcę przywołać jedno z moich pytań, postawionych 6 lat temu. Czy jesteśmy gotowi ponieść $100 miliardowy ciężar ekonomiczny wojny przeciw Irakowi, przy spodziewanym wzroście cen ropy naftowej i już chwiejnej gospodarce USA? A co powiecie na 30-letnią okupację Iraku, co niektórzy uważają za konieczność niezbędną do ustanowienia demokracji?
W tym czasie kpiono z moich „radykalnych” przepowiedni. Zwano je hyperbolą. Teraz jestem zmuszony przyznać, że nie miałem racji. Moje „radykalne” ostrzeżenia w rzeczywistości nie były dość radykalne. Ostrzegałem przeciw 30-letniej okupacji. Teraz politycy (McCain) jakby nigdy nic mówią o okupacji 100-letniej. Congressional Research Service szacuje, że już przepuściliśmy w Iraku $550 miliarów, w tempie $2 miliardy na tydzień. Ekonomista Joseph Stiglitz przytacza wyższe kwoty, $12 miliardów tygodniowo. Całkowita cena szybko dojdzie do bilionów, jeśli nie wstrzymamy bombardowań i odbudowy mostów w Iraku, które prowadzą do nikąd poza bankructwem. Mosty w naszym kraju rozwalają się razem z gospodarką, a niektórzy politycy wrzeszczą przeciw earmarks (federalne fundusze na lokalne projekty). W porównaniu z wydatkami na wojnę i okupację earmarks są kroplą w morzu.
Tak, pomyliłem się co do Iraku. Wiedziałem, że będzie źle. Nie wyobrażałem sobie, że aż tak źle.
Amerykanie zasługują na coś lepszego. Zwracanie się do nich o popieranie tej farsy, to więcej niż obraza. Różowe przewidywania neokonserwatystów z okresu przedwojennego nie spełniły się. Z kamienną twarzą jeden z nich szacował całkowity koszt rekonstrukcji Iraku na $1.7 miliarda. Okazuje się, że wydajemy więcej w ciągu jednego tygodnia. Nasi przyjaciele nie śpieszą się z pomocą w pokryciu tych kosztów. Wydatki nie są pokrywane z dochodów z ropy „wdzięcznych za wyzwolenie” Irakijczyków. Korzyści odnoszą korporacje. Cena ropy wzrosła czterokrotnie. Amerykańska gospodarka padła na kolana i szybko zanurza się w niepewności co do jutra.
Przed rozpoczęciem wojny nikt nie przewidział bezbłędnie, co się naprawdę stanie. Jednakże słuchanie tych doradców polityki zagranicznej, którzy zupełnie nie mieli racji, poprowadzi jedynie do nowych katastrof. Musimy pamiętać o tym, gdy podejmujemy decyzje dotyczące Rosji, Iranu, Kuby i innych państw. Pamiętajmy, to, co liderzy tej administracji mówili przed wojną, brzmi jak bajka dla dzieci. Słuchając tych samych ekspertów, gdy wyjaśniają nam sytuację na świecie i sugerują rozwiązania, zadajmy sobie pytanie: czy wobec dzisiejszych faktów i wczorajszych przewidywań, nadal możemy uważać ich za ekspertów?
Zatwierdzenie ustawy HR 2605, wyznaczającej datę odwołania autoryzacji wojennych, jest pierwszym krokiem w kierunku przer-wania wojny, która wykrwawia nasz skarb narodowy. Poważni fiskalni konserwatyści poprą ustawę, tak jak ci, którzy zwracają uwagę na przewidywania w polityce zagranicznej i porównują je z rzeczywistością”.
Z artykułu opublikowanego w wydaniu na 23 września pt. „$13 Billion in Iraq Aid Wasted or Stolen” dowiadujemy się, że $13 miliardów z pieniędzy amerykańskiego podatnika, przewidzianych na rekonstrukcję projektów w Iraku, zmarnowano lub skradziono.
Salam Adhoob, były szef działu dochodzeniowego irackiej Komisji Integracji Publicznej, powiedział senackiemu komitetowi, że wiele projektów, na które przeznaczono fundusze w ogóle nie miało sensu, a do realizacji innych nigdy nie przystąpiono. Podczas gdy iracka komisja kontrolna nie była w stanie rozliczyć wykonawców z tych pieniędzy, to pewne jest to, że „miliardy amerykańskich dolarów przepadły”.
Adhoob twierdzi, że jego raport w tej sprawie został wysłany do premiera Nuriego al-Maliki i innych członków irackiego rządu, lecz nigdy nie został opublikowany, ponieważ „nikomu nie zależy na ściganiu skorumpowanych oficjeli”. Wielu oficerów śledczych boi się o własne życie, ponieważ już zamordowano ich 32 współpracowników.
Komisja wysłuchała też zeznań byłego ministra, Abbasa S. Mehdi, który mówił o szeroko zakrojonej korupcji w Iraku. Jako trzeci wystąpił Amerykanin irackiego pochodzenia, który przez 5 lat był doradcą Dept. Obrony. Człowiek ten z obawy o swe życie odpowiadał na pytania z nieujawnionego miejsca. Zmieniono mu głos i pokazywano wyłącznie sylwetkę. Powiedział, że przedstawiciele irackiego rządu wspólnie z terrorystami z al-Kaidy okradali rafinerię w Baiji i sprzedawali ropę na czarnym rynku.
Po zakończeniu przesłuchań demokrata z Północnej Dakoty, sen. Byon L. Dorgan, zauważył, że „podatnicy zostali wykrwawieni do sucha masowymi nadużyciami”.
„To wszystko jest dość otrzeźwiające. Nasz kraj nie może dalej przymykać oczu na to, co dzieje się w Iraku”, dodał Dorgan.
Trzeba również zdać sobie sprawę z codziennych kosztów utrzymania żołnierzy, nie licząc kontraktorów pracujących w Iraku na zlecenie rządu USA.
Na przykład Hallibur- ton/KBR liczy $45 za jeden żołnierski posiłek. Cztery posiłki dziennie dla 130,000 żołnierzy kosztuje $23.4 miliona dziennie. Za same wyżywienie żołnierzy przez 6 lat Halliburton zarobił $51 miliardów. Pranie żołnierskiej bielizny przynosi tej firmie $12.6 miliona dziennie, czyli $13.8 miliarda w ciągu sześciu lat, jeśli pranie odbywa się co drugi dzień. I kogo na to stać? Kraj, który znalazł się na krawędzi bankructwa? (eg)
