Egzekutywa Goldman Sachs oszukiwała klientów, by ciągnąć profity z finansowego kryzysu, po czym, tłumacząc swoje akcje, wprowadziła Kongres w błąd. Takie konkluzje wyciągnął sen. Carl Levin, przewodniczący senackiego komitetu dochodzeniowego, po zakończeniu 2-letniego śledztwa.
Levin zamierza przekazać tę sprawę do Departamentu Sprawiedliwości z nadzieją, że członkowie dyrekcji Goldmana, łącznie z CEO Lloyden Blankfeinem, zostaną pociągnięci do odpowiedzialności.
Dwa i pół roku po kryzysie na Wall Street nikt spośród tych, którzy odegrali wiodące role w wywołaniu kryzysu, nie poniósł żadnych konsekwencji. Postawienie szefów Wall Steet przed sądem może usatysfakcjonować społeczeństwo, oczekujące ukarania winnych.
Kryzys był wynikiem głęboko skorumpowanego systemu finansowego, podsycanego przez chciwość banków, regulowanego przez ludzi przymykających oczy na chroniczne nadużycia i lekceważenie najbardziej fundamentalnych zasad tego sektora gospodarki.
Śledztwo wykryło „finansowe gniazdo żmij, wypełnione nagminną chciwością, konfliktami interesów i złem”, podsumował sen. Levin.
Raport wymienia nazwiska, wini konkretne osoby i instytucje finansowe, w tym Goldman Sachs, Washington Mutual, Moody´s Investors Service, Standard & Poor, Office of Thrift Supervision i inne. Zajmuje się czterema rodzajami instytucji odpowiedzialnych za kryzys: firmami udzielającymi pożyczek hipotecznych, które wabiły potencjalnych klientów pozornie łatwymi spłatami; pracownikami agencji kontrolnych, które miały regulować, a współpracowały w szeroko zakrojonych manipulacjach; agencjami ratingowymi, które zatwierdzały finansowe produkty, wiedząc, że są szczególnie ryzykowne, i banki z Wall Street, które podstępnie zachęcały inwestorów do kupowania papierów wartościowych, wiedząc, że nie przyniosą zysku, lecz straty.
„Wina za ten bałagan spoczywa na federalnych regulatorach, bankierach, których zaślepiła chciwość i na członkach Kongresu za brak nadzoru”, oświadczył republikanin z Oklahomy, sen. Tom Coburn.
Ostatecznie, kiedy upadający rynek nieruchomości pociągnął za sobą inne gałęzie gospodarki, pasożytniczy sektor zaczął się kruszyć. W tym momencie główni aktorzy afery już mieli wypchane kieszenie, podczas gdy legiony inwestorów i właścicieli domów zbliżyli się do ruiny.
Spośród banków na Wall Street podkomitet senacki za przykład najbardziej reprezentatywny podaje Goldman Sachs. Po przejrzeniu milionów dokumentów i korespondencji wykryto nieprawdopodobny cynizm postępowania pracowników firmy. Maklerzy przechwalali się sprzedażą bezwartościowych „produktów finansowych”, a w czasie okresu od jesieni 2006 roku przez 2007 rok zaczęli się ubezpieczać na wypadek upadku rynku nieruchomości.
(HP – eg)
